Inne choroby płuc. Zwapnienie płuca. Torbielowatość płuca (nabyta). Choroba płuc BNO. Kamica płuca. Zwapnienie płuca. Torbielowatość płuca (nabyta). Choroba płuc BNO. Kamica płuca. Pytanie nadesłane do redakcji Moi rodzice mieli styczność z osobą chorą na gruźlicę (w pracy przez bardzo długi czas, kilka miesięcy), dowiedzieli się o tym dopiero teraz, poprzez powiadomienie z Centrum Chorób Zakaźnych. Zrobili dzisiaj RTG i opisy wyglądają następująco. Kobieta lat 45: Badanie radiologiczne klatki piersiowej przeglądowe w projekcji P/A wykonane w pozycji wdechowej. Śródpiersie poszerzone, na prawo w segmencie górnym wole zamostkowe? Sylwetka serca lewokomorowa w normie. Aorta w normie. Miąższ płucny prawidłowo upowietrzony, przejrzysty symetrycznie, bez zagęszczeń naciekowych, z prawidłowym rysunkiem naczyń płucnych. Wzmożony rysunek śródmiąższowy z cieniami drobnoguzkowymi w ilości mniejszej niż 100. Opłucna bez pogubień. Wnęki płucne i szczelina pozioma prawidłowe. Kąty przeponowo-żebrowe ostre. Nie obserwuje się patologii w widocznych strukturach podprzeponowych i tkankach miękkich klatki piersiowej. Struktury kostnej ściany klatki piersiowej bez cech patologii. Mężczyzna lat 44: Badanie radiologiczne klatki piersiowej przeglądowe w projekcji P/A wykonane w pozycji wdechowej nie pokazuje żadnych patologii ze strony narządów śródpiersia. Sylwetka serca w normie. Aorta w normie. Miąższ płucny prawidłowo upowietrzony, przejrzysty symetrycznie, bez zagęszczeń naciekowych, z prawidłowym rysunkiem naczyń płucnych. Wzmożony rysunek śródmiąższowy z rozsianą niewielką ilością cieni drobnoguzkowych. Opłucna bez pogrubień. Wnęki płucne i szczelina pozioma prawidłowe. Kąty przeponowo-żebrowe ostre. Nie obserwuje się patologii w widocznych strukturach podprzeponowych i tkanek miękkich klatki piersiowej. Struktury kostnej ściany klatki piersiowej bez cech patologii. Czy ten rysunek sródmiąższowy i cienie dobnoguzkowe u 2 osób mogą być objawami gruźlicy? Byłbym wdzięczny, gdyby mógł na to spojrzeć fachowiec. Odpowiedziała lek. med. Iwona Witkiewicz specjalista chorób płuc Ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie Konsultant wojewódzki w dziedzinie chorób płuc i gruźlicy województwa zachodniopomorskiego Przyznam się, że nie bardzo umiem odnieść się do opisów tych zdjęć, mimo że są niezwykle dokładne i wyczerpujące, ale nie do końca spełniają polskie standardy opisywania zdjęć rentgenowskich (czyżby opis pochodził z innego kraju?). W Polsce rozsiew drobnoguzkowy budziłby podejrzenie gruźlicy, choć z drugiej strony gruźlica pod postacią rozsianych guzków należy do najrzadszych postaci tej choroby (najczęstsza, ok. 90% jest gruźlica naciekowa pod postacią zagęszczeń naciekowych, które tu wykluczono) i dlatego budzi to moje głębokie wątpliwości, że znaleziono by ją aż u dwóch osób z kontaktu, a jak powszechnie wiadomo, gruźlica aczkolwiek jest chorobą zakaźną, to jednak jej zakaźność jest niższa niż u wielu innych chorób zakaźnych. No i oczywiście gruźlicę należy koniecznie potwierdzić badaniem bakteriologicznym plwociny u osób chorych i prątkujących lub Quantiferonem (test IGRA) u osób zakażonych, czyli z utajoną, niezakaźną formą zakażenia gruźliczego. Piśmiennictwo: Antczak A. (red): Pulmonologia. Medical Tribune POLSKA Chazan R.: Pneumonologia praktyczna. α-medica Press, 2005 Ketai Lofgren R., Meholic A.: Diagnostyka obrazowa narządów klatki piersiowej. Urban&Partner 2006
Rakiem płuca nazywamy niekontrolowany wzrost nieprawidłowych komórek w jednym lub obydwu płucach. Komórki te nie pełnią normalnych funkcji. W górnej części płuca rozwinąć się może guz Pancoasta, którego objawy manifestują się na twarzy chorego. Objawy te nazywają się zespołem Hornera i obejmują: opadanie lub osłabienie
Zwłóknienie płuc częściej dotyczy osób starszych, jednak można tę patologię rozpoznać także u dzieci. Istnieje wiele czynników predysponujących do wystąpienia tego schorzenia. Do najczęstszych przyczyn należą: palenie papierosów, ekspozycja na szkodliwe pyły, czynniki środowiskowe oraz niektóre leki. O zwłóknieniu płuc mówimy wówczas, gdy wokół pęcherzyków płucnych tworzą się blizny. Tworzące się zagęszczenia w obrębie płuc oraz narastająca sztywność tkanek sprawia, iż płuca nie mogą prawidłowo funkcjonować. Tlen nie może dostać się do krwioobiegu. Razem z postępującym włóknieniem płuc postępuje pogorszenie ich czynności, a co za tym idzie – skrócony oddech, tendencja do częstych zadyszek i stopniowe obniżenie tolerancji wysiłku fizycznego. Bliznowacenie związane z zwłóknieniem płuc może być wywołane przez wiele czynników. W większości przypadków nie można dokładnie określić, co jest przyczyną problemu. Wówczas stan ten nazywamy idiopatycznym zwłóknieniem płuc. Do objawów zwłóknienia płuc należą: skrócenie oddechu (duszność), suchy kaszel, przewlekłe zmęczenie, niewyjaśniony spadek masy ciała, bóle mięśni i stawów. Przyczyny: 1. Długotrwała ekspozycja na zanieczyszczenia ( pył krzemionkowy, włókna azbestu, pył zbożowy, odchody ptaków i zwierząt) może uszkodzić płuca. 2. Zabiegi radioterapii: pacjenci z rakiem płuca lub rakiem piersi, którzy leczą się metodą naświetlań wykazują oznaki uszkodzenia płuc, od kilku miesięcy, a niekiedy – do kilku lat po rozpoczętym leczeniu. Ciężkość uszkodzenia zależy od tego: Czy oba płuca były narażone na promieniowanie? Jaka była całkowita dawka promieniowania? Czy stosowano chemioterapię? 3. Leki: Wiele leków może uszkodzić płuca. Należą do nich leki stosowane w chemioterapii tj. leki przeznaczone do zabijania komórek nowotworowych, niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca, niektóre antybiotyki. 4. Choroby obejmujące swoim procesem płuca tj. gruźlica, zapalenie płuc, toczeń rumieniowaty, reumatoidalne zapalenie stawów, sarkoidoza, twardzina. Naukowcy mają kilka teorii na temat tego, co może powodować idiopatyczne zwłóknienie płuc. Wśród nich wymienia się wirusy oraz ekspozycję na dym tytoniowy. Coraz częściej jednak mówi się o dziedzicznym podłożu tej choroby. Polecane dla Ciebie grypa, przeziębienie zł syrop, podrażnienie, zaczerwienienie, suchość zł syrop, kaszel, podrażnienie zł syrop, podrażnienie, zaczerwienienie, suchość, świąd, kaszel, kaszel suchy zł Powikłania zwłóknienia płuc obejmują: Wysokie ciśnienie krwi w płucach (nadciśnienie płucne) – w odróżnieniu od systemowego ciśnienia tętniczego, warunek ten dotyczy tylko tętnic w płucach. Zaczyna się w najmniejszych tętnicach i naczyniach włosowatych, które są ściskane przez zbliznowaciałą tkankę, co powoduje zwiększony opór dla przepływającej krwi. To z kolei zwiększa ciśnienie w tętnicach płucnych i prawej komorze serca. Nadciśnienie płucne jest poważną chorobą, która stopniowo postępuje i nieleczona przyczynia się do śmierci. Niewydolność prawej komory serca (tzw. serce płucne) – ta poważna choroba występuje, gdy prawa komora serca musi pompować mocniej niż zwykle, aby krew mogła przejść przez częściowo zablokowane tętnice płucne. Niewydolność oddechowa – często jest to ostatni etap przewlekłej choroby płuc. Występuje wtedy, gdy poziom tlenu we krwi spada do niebezpiecznego niskiego poziomu. Nowotwór złośliwy płuc – wieloletnie włóknienia płuc zwiększają ryzyko zachorowania na raka płuc. Ważne jest wykonanie niezbędnych badań ułatwiających diagnozę! Jakie badania umożliwiają postawienie diagnozy? RTG klatki piersiowej oraz tomografia komputerowa. Są one niezwykle ważne w wykryciu choroby, a także w ocenie jej postępu. Wysokiej rozdzielczości TK może być szczególnie pomocne w określaniu zakresu uszkodzenia płuc spowodowanego przez zwłóknienie. Ponadto, niektóre rodzaje zwłóknienia np. spowodowane przez pył krzemowy mają charakterystyczne cechy radiologiczne. Echokardiografia czyli USG serca, gdzie dzięki falom ultradźwiękowym można ocenić pracę serca a tym samym nieprawidłowe zmiany w obrębie prawej komory serca. Spirometria – test ten wymaga, aby szybko i mocno wykonać wydech przez rurkę podłączoną do komputera. Badanie ocenia szybkość i ilość przepływu powietrza w jednostce czasu. Oksymetria. Ten prosty test wykorzystuje małe urządzenie umieszczane na jednym z twoich palców do pomiaru wysycenia tlenem hemoglobiny. Oksymetria może posłużyć, jako łatwy sposób monitorowania przebiegu choroby. Próba wysiłkowa. Wykonuje się ją na bieżni lub rowerze stacjonarnym. Mogą być wykorzystywane do monitorowania czynności płuc. Często, zwłóknienie płuc może zostać ostatecznie zdiagnozowane jedynie poprzez pobranie i zbadanie pod mikroskopem małej ilości tkanki płuc (biopsja) w laboratorium. Materiał może być otrzymany w jednym z następujących sposobów: Bronchoskopii. W ramach tej procedury, lekarz usuwa bardzo małe próbki tkanek przy użyciu małej elastycznej rurki (bronchoskopu), która jest wkładana przez usta lub nos do płuc. Powikłania bronchoskopii są zazwyczaj niegroźne – najczęściej tymczasowy ból gardła i chrypka. Płukanie oskrzelowo-płucne (BAL). W ramach tej procedury, lekarz wstrzykuje sól fizjologiczną do oskrzela przez bronchoskop, a następnie natychmiast zasysa go uzyskując mieszaninę różnych komórek poddawanych dalszej analizie. Biopsja chirurgiczna. Chociaż jest to najbardziej inwazyjna procedura i możliwie więcej potencjalnych powikłań, jest to często jedyny sposób na uzyskanie dużej próbki tkanek, aby postawić ostateczną diagnozę. Podczas zabiegu, narzędzia chirurgiczne i mały aparat są wkładane przez dwa lub trzy małe nacięcia między żebrami. Całość odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Leczenie Uszkodzenia płuc spowodowane zwłóknieniem są trwałe i nieodwracalne, a jego przebieg i nasilenie objawów – może się znacznie różnić. U niektórych przebieg choroby jest szybki i ciężki, u innych pogorszenie czynności płuc trwa miesiącami i latami. Istnieją leki i terapie, które mogą czasem pomóc złagodzić objawy i poprawić jakość życia jednak dla niektórych osób, jedynym rozwiązaniem jest przeszczep płuc. Leki: Wiele osób z rozpoznaniem zwłóknienia płuc jest leczonych kortykosteroidami, niekiedy w połączeniu z innymi lekami hamującymi układ odpornościowy. Stosuje się również acetylocysteinę, pochodną naturalnego aminokwasu w połączeniu z prednizonem, który może spowolnić chorobę. Żadna z tych kombinacji jednak nie okazała się skuteczną w obserwacji długoterminowej. Tlenoterapia. Znacznie ułatwia oddychanie oraz chroni przed niskim poziomem tlenu we krwi, zmniejsza obciążenie prawej komory serca, poprawia sen i samopoczucie. Rehabilitacja oddechowa, której celem jest poprawa codziennego funkcjonowania poprzez kontrolowany wysiłek fizyczny wzmacniający mięśnie oddechowe. Zbilansowana dieta Leczenie chirurgiczne – przeszczep płuc może być rozwiązaniem ostatecznym dla młodszych osób z ciężkim zwłóknieniem płuc, lub u osób, u których wykorzystano wszystkie możliwości leczenia. Jeśli chorujesz na zwłóknienie płuc i aktywnie angażujesz się w swoje zdrowie bardzo ważnym jest, aby: Przestać palić. Jeśli masz chorobę płuc, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla siebie to rzucić palenie. Porozmawiaj z lekarzem o możliwości rzucenia palenia, w tym o programach rzucania palenia, które wykorzystują wiele sprawdzonych technik, aby pomóc Ci rzucić palenie. Bierne palenie może być szkodliwe dla płuc, dlatego nie pozwalają innym ludziom palić wokół ciebie. Jeść zdrowo. Osoby z chorobami płuc i nadwagą powinny schudnąć, dlatego, że dodatkowe kilogramy utrudniają oddychanie. Zalecana jest dieta oparta o odpowiednią ilość kalorii, dlatego warto skonsultować ją z dietetykiem. Zaszczepić się i swoją najbliższą rodzinę na grypę i pneumokoki! Infekcje dróg oddechowych mogą pogorszyć objawy włóknienia płuc. Unikaj również przebywania w zatłoczonych miejscach w sezonie infekcji. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. Makrogole – czym są? Działanie przeczyszczające, zastosowanie, przeciwwskazania Makrogole to dobrze tolerowane i bezpieczne w stosowaniu preparaty, które wykorzystuje się w przypadku zaparć zarówno tych długotrwałych, jak i sporadycznych. Powodują zwiększenie objętości płynów w świetle jelit oraz wywołują działanie przeczyszczające. Czy kobiety w ciąży i dzieci mogą stosować makrogole, jakie są skutki uboczne zażywania tych leków, a także jak długo może być prowadzona terapia z wykorzystaniem PEG? Oparzenie meduzy – co robić? Wakacyjna kąpiel dla niektórych może skończyć się przykrym i dość bolesnym doświadczeniem za sprawą parzących, galaretowatych parasolek, swobodnie pływających w toni wodnej, czyli meduz. Do obrony oraz chwytania pokarmu używają parzydełek, zawierających jad, którego siła działania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju meduzy. Po czym można rozpoznać, że oparzyła nas meduza? Dowiedz się, co zrobić po oparzeniu meduzą, zwłaszcza jeśli planujesz zagraniczne wakacje nad wodą. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Jak złagodzić ból pleców? Domowe sposoby i leki apteczne Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Apteczne testy do wykrywania zakażenia Helicobacter pylori z kału i krwi Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik?
Objawy odmy opłucnowej. Do objawów mogących świadczyć o wystąpieniu odmy opłucnowej należą: nagły, ostry ból w klatce piersiowej - występujący jednostronnie, nasilajacy się przy ruchu lub kaszlu; osłabienie. Jeżeli doświadczasz wyżej wymienionych objawów, zgłoś się do najbliższego lekarza pierwszego kontaktu.
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 22:32, data aktualizacji: 14:57 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 3 minuty Zwłóknienie płuc jest chorobą, którą najczęściej diagnozuje się u osób w podeszłym wieku. Choroba ta dotyczy także dzieci i młodzieży, ale rozpoznania są dużo rzadsze. Zwłóknienie płuc może być wywołane różnymi czynnikami, wśród których zazwyczaj wskazuje się na palenie papierosów czy wdychanie skażonego powietrza. Jakie są objawy zwłóknienia płuc i jak leczy się to schorzenie? Africa Studio / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Zwłóknienie płuc - charakterystyka Zwłóknienie płuc - przyczyny Jak się objawia zwłóknienie płuc? Zwłóknienie płuc - badania diagnostyczne Zwłóknienie płuc - rokowanie i leczenie Zwłóknienie płuc - charakterystyka Zwłóknienie płuc znane jest także jako śródmiąższowe zapalenie płuc i należy do chorób pęcherzyków płucnych. Zwłóknienie pojawia się wtedy, gdy wokół pęcherzyków płucnych tworzą się blizny, które podczas badań dają mocno zacieniony obraz. Zagęszczenia, które tworzą się w płucach oraz wzrastająca sztywność tkanek powodują, że płuca przestają prawidłowo funkcjonować. To z kolei powoduje niskie nasycenie tlenem krwi i jego niewystarczającą ilość w krwiobiegu. Zwłóknienie płuc może być poważną chorobą upośledzającą działanie całego organizmu, ale niektóre odmiany tego schorzenia nie są groźne dla zdrowia. Pojedyncze, drobne zwłóknienia płuc, które powstają np. po stanie zapalnym, występują naturalnie i nie są powodem do niepokoju. Jeżeli jednak zwłóknienia zajmują duże powierzchnie, może to doprowadzić poważnych zaburzeń w oddychaniu. Takie przypadki niezwłocznie należy zgłaszać do lekarza, najlepiej specjalisty pulmonologii. Wizytę online z pulmonologiem możesz umówić za pośrednictwem portalu Zwłóknienie płuc - przyczyny Wymienia się kilka czynników, które przyczyniają się do powstania i rozwoju zwłóknienia płuc. Wśród tych najważniejszych wskazuje się na: długotrwałe wdychanie zanieczyszczonego powietrza, w tym: pył krzemionkowy, włókna azbestu, pył zbożowy, odchody ptaków i zwierząt; radioterapia płuc; stosowanie leków: leki stosowane w chemioterapii, leki stosowane w leczeniu zaburzeń pracy serca, niektóre antybiotyki; choroby płuc: gruźlica, toczeń rumieniowaty, zapalenie płuc, reumatoidalne zapalenie stawów, sarkoidoza, twardzina; nałogowe palenie papierosów. Jak się objawia zwłóknienie płuc? Zwłóknienie płuc jest chorobą, która znacznie częściej dotyka mężczyzn. Choroba ta nie objawia się w charakterystyczny sposób, dlatego w jej wstępnej fazie trudno jest ją zdiagnozować. Wśród objawów występujących przy rozwoju zwłóknienia płuc wymienia się: występujące trudności oddychaniem w tym duszności; przewlekłe zmęczenie i trudności przy podejmowaniu aktywności fizycznej; częsty kaszel; bóle głowy; spłycony oddech; znaczny spadek masy ciała; stany podgorączkowe; obrzęki nóg; powiększenie wątroby. Jeżeli nie chcesz czekać na termin w ramach NFZ umów wizytę z pulmonologiem w prywatnych centrach medycznych Arkmedic. W czasie wizyty uzyskasz profesjonalną pomoc i wszelkie skierowania na konieczne badania. Zwłóknienie płuc - badania diagnostyczne Prawidłowa diagnostyka zwłóknienia płuc opiera się na kilku badaniach, które może zlecić lekarz specjalista. Badania diagnostyczne wskazane przy rozpoznaniu zwłóknienia płuc, to: zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej i tomografia komputerowa; echokardiografia, czyli USG serca; spirometria; oksymetria; próba wysiłkowa; bronchoskopia; płukanie oskrzelowo-płucne; biopsja chirurgiczna. Zwłóknienie płuc - rokowanie i leczenie Zwłóknienie płuc powoduje trwałe i nieodwracalne uszkodzenie tych organów, a przebieg choroby i nasilenie jej symptomów może się znacznie różnić. Zwłóknienie płuc można leczyć farmakologicznie oraz poprzez tlenoterapię. W najcięższych przypadkach natomiast konieczny może się okazać przeszczep płuc. Leki, które są stosowane w przypadku zwłóknienia płuc to kortykosteroidy połączone z lekami hamującymi układ odpornościowy. W leczeniu stosuje się również acetylocysteinę. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. zwłóknienie płuc włóknienie płuca choroby płuc układ oddechowy choroby układu oddechowego pulmonologia choroby pulmonologiczne radioterapia Co to jest prozopagnozja? Prozopagnozja to choroba związana z zaburzeniem widzenia. Nazwa pochodzi z języka greckiego i wywodzi się od słów oznaczających twarz i niewiedzę, co ściśle... Ile czasu zostało Putinowi? Rokowania jego domniemanych chorób Nie milkną plotki na temat stanu zdrowia Władimira Putina. Rak krwi, nowotwór tarczycy, choroba Parkinsona, zaburzenia psychiczne – to tylko niektóre schorzenia,... Paulina Wójtowicz Co to jest Zespół Otella? Zespół Otella jest rodzajem alkoholowej psychozy. Nazywa się go również paranoją alkoholową i alkoholowym obłędem zazdrości. Zespół Otella jest ściśle związany z... Bielactwo - przyczyny, rodzaje, objawy, rokowania. Jak leczyć bielactwo? Bielactwo to choroba skóry, w której na skórze osoby chorej pojawiają się przebarwienia. Dotknięte chorobą obszary skóry zwykle powiększają się z czasem. Stan ten... Adrian Jurewicz Czym są i jak się objawiają choroby nerek? W zakres choroby nerek wchodzi bardzo dużo różnych dolegliwości – ich przyczyn jest tak samo wiele. Najczęściej wszystkie one prowadzą do niewydolności układu... Szpiczak mnogi - co to jest? [WYJAŚNIAMY] Colin Powell, były sekretarz stanu USA nie żyje. Amerykański polityk zmarł w wyniku komplikacji związanych z zakażeniem COVID-19. Jak podało CNN, Colin Powell... Kazimierz Janicki Polscy naukowcy sprawdzają, czy spironolakton zapobiega zwłóknieniu płuc w COVID-19 Polscy naukowcy zaproponowali kolejny projekt badawczy, który może okazać się wartościowy w walce z koronawirusem. Chodzi tu o spironolakton, lek na wysokie... Marlena Kostyńska Oponiak - objawy, rokowanie Czym jest oponiak? Jest to guz mózgu, który tworzy się z komórek nabłonkowych pajęczynówki. Jego nazwa łacińska to meningioma. Oponiak statystycznie stanowi około... Depersonalizacja Depersonalizacja to termin powiązany ze zmienionym, patologicznym odczuwaniem siebie. Schorzenie to występuje u nawet 20% społeczeństwa i zaliczane jest do... Hipoksemia – na czym polega i w jaki sposób można ją leczyć? Hipoksemia to nic innego jak nadmierne obniżenie prężności tlenu (poniżej 60 mm Hg), który znajduje się we krwi tętniczej. Ten stan prowadzić może do poważnych... Sam fakt stwierdzenia wzmożonego rysunku płucnego może świadczyć o wielu sytuacjach klinicznych: zapaleniu płuc, chorobie zawodowej, pylicy, chorobach autoimmunologicznych. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. Rysunek płucny wzmożony i kopuły przepony o gładkich obrysach w wyniku RTG
Rak płuca to najczęstszy nowotwór złośliwy u człowieka. Każdego roku diagnozuje się ponad 22 000 nowych zachorowań na nowotwory złośliwe płuca. Według klasyfikacji WHO nabłonkowe nowotwory płuca dzieli się na dwie grupy: niedrobnokomórkowe i drobnokomórkowe. Poniższy poradnik zawiera informacje dotyczące objawów, diagnostyki oraz wykrywania raka płuca. SPIS TREŚCI: Rak płuc – wczesne objawy choroby Najczęstsze objawy raka płuca Przerzuty raka płuc – symptomy Rak płuca – wykrywanie i diagnostyka obrazowa Ocena stopnia zaawansowania raka płuca Rak płuc – leczenie Określone objawy raka płuc pojawiają się docelowo u większości chorych na nowotwór w klatce piersiowej. Warto pamiętać, że we wczesnych stadiach raka płuca, guz może nie dawać jakichkolwiek symptomów alarmowych. Późne rozpoznanie choroby negatywnie wpływa na rokowania. Niestety, w przypadku zaawansowanej choroby, większość pacjentów z rakiem płuca nie kwalifikuje się do zabiegu operacyjnego. Guz pierwotny płuc rośnie najczęściej w sposób bezobjawowy. Jest to główny problem związany z jego wczesnym wykrywaniem i diagnostyką. Pierwsze objawy raka płuc i pojawienie się symptomów choroby nowotworowej wiążą się z reguły ze wzrostem w organizmie guza pierwotnego naciekającego tkanki zewnątrzpłucne bądź z jego rozrostem wewnątrzoskrzelowym. Rak płuca szerzy się przez ciągłość, naciekając miąższ płuca, drogą naczyń limfatycznych (węzły cłonne) i drogą naczyń krwionośnych (przerzuty odległe). Płuco jako organ, stanowi idealne środowisko do długiego rozwoju nowotworu bez charakterystycznych objawów choroby nowotworowej. Wykrycie guza na wczesnym etapie zaawansowania daje nadzieję na wykonanie możliwie doszczętnego zabiegu chirurgicznego i usunięcie raka płuca zanim choroba rozprzestrzeni się na inne narządy. Jak podkreślają eksperci – oprócz profilaktyki raka płuca – kluczowe znaczenie odgrywa szybka diagnostyka i możliwe wczesne wykrycie choroby. Pomimo dynamicznego rozwoju onkologii i wprowadzania nowych metod leczenia (immunoterapia, leczenie celowane), rak płuca to choroba w której rokowania pozostają najczęściej niepomyślne. Rak płuc – początkowe objawy objawy raka płuc w przypadku wczesnego stadium zaawansowania choroby są z reguły niespecyficzne, dlatego nowotwór płuca diagnozowany jest najczęściej przypadkowo podczas wykonywania badania rentgenowskiego bądź tomografii komputerowej z zupełnie innych wskazań. Potencjalne symptomy i objawy raka płuca są charakterystyczne również dla innych jednostek chorobowych i mogą być wywołane przez mniej poważne schorzenia. Z tego powodu potencjalne symptomy choroby nowotworowej są często mylone, ignorowane lub próbuje się je łagodzić różnymi sposobami np. antybiotykami. Najczęstsze objawy raka płuc Kaszel jest najczęstszym objawem raka płuca (45-75% chorych), z czego u 1/3 pacjentów przebiega z odkrztuszaniem wydzieliny. Występuje częściej i wcześniej w guzach położonych centralnie w drzewie oskrzelowym (rak płaskonabłonkowy i drobnokomórkowy), natomiast rzadziej i później w guzach położonych obwodowo (rak gruczołowy i wielokomórkowy). Rak płuc, to podstępna choroba, dlatego pojawienie się długotrwałego kaszlu (trwającego dłużej niż 2-3 tygodnie) lub zmiana charakteru dotychczas występującego kaszlu są potencjalnymi objawami raka płuca, o których powinno poinformować się lekarza. Duszności i świszczący oddech – duszność jest drugim pod względem częstości występowania objawem raka płuc (30-50% chorych). Pojawia się ona u palaczy jako skutek przewlekłego zapalenia oskrzeli oraz rozedmy. Jeżeli duszność wyraźnie się nasila, należy o tym fakcie poinformować lekarza. Duszność może mieć wiele przyczyn. Niekiedy rozrastający się guz blokuje całkowicie lub częściowo światło jednego z głównych oskrzeli, co może prowadzić do niedodmy i powstania zakażenia w części płuc. Takie symptomy mogące sugerować chorobę nowotworową wymagają pilnej konsultacji u lekarza pierwszego kontaktu, pulmonologa lub specjalisty onkologa. Świszczący dźwięk jako objaw choroby – rak płuca, który jest związany z nabłonkiem wyściełającym, może sprzyjać gromadzeniu się płynu w przestrzeni jamy opłucnej. Nosi to nazwę wysięku opłucnowego. Jeżeli gromadzi się duża objętość tego płynu, to dochodzi do ucisku na płuco, co powoduje duszność. Nowotwór płuca może powodować zwężenie jednego z głównych oskrzeli lub tchawicy, czego skutkiem jest powstanie szczególnego typu świszczącego dźwięku, zwykle podczas wydychania powietrza, noszącego nazwę stridor. Jest to poważny objaw raka płuca wymagający szybkiej konsultacji u lekarza. Odkrztuszanie wydzieliny z krwią i chrypka to groźne objawy, które mogą sugerować raka płuca. Odkrztuszanie krwi lub plwociny zawierającej krew stanowią niepokojące symptomy i potencjalne objawy raka płuc, który muszą zostać pilnie skonsultowane z lekarzem. Terminem medycznym określającym to zjawisko jest krwioplucie. Przyczyn odkrztuszania wydzieliny z zawartością krwi jest wiele np. infekcja w obrębie klatki piersiowej, jednak u 19-29% chorych na raka płuca stanowi ona objaw ich choroby nowotworowej. Chrypka występuje w dużej części populacji, a zwłaszcza u osób często zapadających na przeziębienia lub infekcje toczące się w obrębie klatki piersiowej. W przypadku palaczy, chrypka która nie ustępuje po okresie 2-3 tygodni, powinna zostać zdiagnozowana przez lekarza rodzinnego. Uczucie zmęczenia i utrata wagi – rak płuc to bardzo podstępna choroba, która może rozwijać się w organizmie chorego latami, a równocześnie nie dawać żadnych specyficznych symptomów. Znacząca utrata masy ciała wynosząca około 6 kilogramów występuje u ponad połowy pacjentów cierpiących z powodu raka płuc i jest częstym symptomem choroby nowotworowej płuc. Uczucie zmęczenia lub znużenia to potencjalne symptom nowotworu płuc, które występują jednak dość często w kontekście innych chorób i mogą być spowodowane wieloma przyczynami. Pojawienie się tych symptomów z niewyjaśnionych przyczyn u osoby palącej lub eks-palacza powinno być potraktowane poważnie. Zalecane jest pilne wykonanie RTG klatki piersiowej. Ból w klatce piersiowej i barkach – potencjalne objawy raka płuc to także silny ból w klatce piersiowej, który – jak szacują eksperci – występuje u 25-50% chorych. Jest on zazwyczaj skutkiem naciekania przez raka płuc ściany klatki piersiowej, żeber lub kręgosłupa. Niekiedy rak płuca rozwija się w szczytach tego organu (guz Pancoasta), powodując powstanie dolegliwości bólowych zlokalizowanych w okolicy barku. Jeżeli do rozwoju guza Pancoasta dochodzi w szczycie jednego płuca, u chorych dochodzi często do specyficznych objawów, obejmujących opadanie powieki, zwężenie źrenicy i zanik potliwości po jednej stronie twarzy. Wiąże się to z wynikiem działania guza nowotworowego, który powoduje uszkodzenie nerwy przebiegającego w rejonie szyi i unerwiającego obszar twarzy. Zespół żyły głównej górnej – żyła główna górna położona jest w prawym górnym śródpiersi w bezpośrednim sąsiedztwie oskrzela głównego prawego i licznych węzłów chłonnych śródpiersia odprowadzających chłonkę z całej prawej i części lewej połowy klatki piersiowej. Ze względu na wiotkość ściany, niskie ciśnienie wewnątrznaczyniowe i swoją lokalizację podatna jest na ucisk i zamknięcie jej światła. W około 85-95% przypadków bezpośrednią przyczyną zespołu żyły głównej górnej jest nowotwór w klatce piersiowej. Klasycznymi objawami raka płuca w kontekście zespołu żyły głównej górnej są obrzęk twarzy i szyi, duszność, kaszel, zaczerwienienie skóry twarzy. Ponadto chorzy skarżą się na trudności w przełykaniu, chrypkę, zawroty i bóle głowy, bóle w klatce piersiowej. ZOBACZ POWIĄZANE: JAKIE OBJAWY DAJE NOWOTWÓR Rak płuca przerzuty Niekiedy u pacjentów chorych na raka płuca nie pojawiają się żadne objawy związane z jego obecnością nowotworu w płucach, występują natomiast objawy wywołane przerzutami. Rak płuc daje przerzuty zazwyczaj do węzłów chłonnych, kości, wątroby i mózgu. W takim przypadku mogą one powodować odpowiednio: powiększenie węzłów chłonnych, ból i złamania kości, żółtaczkę, napady padaczkowe. Objawy związane z przerzutami raka płuca do innych narządów mają postać: ból lub złamania kośćca (przerzuty do kości), dysfagia przy ucisku przełyku przez powiększone węzły chłonne śródpiersia, żółtaczka przy przerzutach raka płuca do wątroby. Wszelkie niepokojące symptomy i potencjalne objawy raka płuc, które utrzymują się przez dłuższy czas i mają charakter nawracający powinny być wskazaniem do konsultacji z lekarzem i wykonania badań diagnostycznych. Rak płuca – wykrywanie i diagnostyka obrazowa Każdy pacjent z podejrzeniem raka płuca poddawany jest w pierwszej kolejności rutynowemu badania fizykalnemu. Podstawową składową w procesie wykrywania raka płuca jest dokładny wywiad chorobowy, w celu ustalenia objawów, które mogą być związane z chorobą. Wystąpienie niepokojących objawów mogących sugerować rozwój raka płuca wymaga przeprowadzenia badań obrazowych, które pozwolą wykluczyć chorobę lub ocenić jej zasięg. Podstawowym narzędziem diagnostycznym w przypadku podejrzenia nowotworu płuca jest wykonanie RTG klatki piersiowej. Objawy raka płuca widoczne w badaniu RTG klatki piersiowej mogą być różnorodne – w zależności od lokalizacji raka, jego wielkości czy obecności innych zmian (np. zwłóknienia). Istotne znaczenie w ocenie zaawansowania procesu nowotworowego ma również badanie tomografem komputerowym. Za pomocą tomografii zwykle można ocenić stopień zaawansowania nowotworu w klatce piersiowej. W celu dokładnej oceny obecności przerzutów raka płuca w węzłach chłonnych oraz poza klatką piersiową coraz częściej wykorzystuje się pozytonową tomografię emisyjną (PET). Chorym z rakiem płuca wykonuje się podstawowe badania krwi oraz ocenę ogólną moczu, w celu wykluczenia innych chorób współistniejących. Warto również określić stężenie markerów nowotworowych CAE i CA 125. ZOBACZ WIĘCEJ: DIAGNOSTYKA RAKA PŁUC Ocena stopnia zaawansowania raka płuca Następnym etapem w diagnostyce raka płuca jest próba uzyskania materiału tnkankowego lub komórkowego do oceny mikroskopowej. Może to być cytologiczna ocena plwociny, ale dąży się do wykonania bronchoskopii. Celem pogłębionej diagnostyki raka płuca jest dokładne określenie histologicznego typu i podtypu nowotworu, określenie charakterystyki molekularnej (celem zastosowania leczenia celowanego lub immunoterapii) oraz ocena zaawansowania guza w momencie jego wykrycia. Dzięki badaniu histopatologicznemu możliwe jest rozróżnienie czy u danego chorego mamy do czynienia z rakiem drobnokomórkowym płuca (około 20% przypadków) czy typem niedrobnokomórkowym (około 80% przypadków). Standardem diagnostyki raka płuca w zaawansowanym stadium rozwoju powinno być przeprowadzenie badań molekularnych w kierunku mutacji genu EGFR oraz rearanżacji ALK. Wykrycie zaburzeń molekularnych w guzie jest możliwe na podstawie badania materiału tkankowego lub komórkowego oraz oceny obecnego w osoczu wolnego DNA (tzw. płynna biopsja). W przypadku choroby w zaawansowanym stadium warto zapytać lekarza o badania w kontekście zastosowania immunoterapii. W leczeniu immunologicznym raka płuca znajdują obecnie zastosowanie takie leki immunokompetentne jak: niwolumab, pembrolizumab, atezolizumab lub durwalumab. Jak podkreślają eksperci, szansą dla wielu chorych z zaawansowanym rakiem płuca jest udział w badaniach klinicznych. Ustalenie stopnia zaawansowania choroby oraz cech molekularnych guza ma podstawowe znaczenie w wyborze optymalnej metody leczenia. Rak płuc leczenie Szczegółowe metody leczenia raka płuca oraz rokowania ustala się na podstawie typu histologicznego guza, stadium zaawansowania oraz ogólnej sprawności pacjenta. W przypadku raka niedrobnokomórkowego płuca możliwe jest zastosowanie leczenia radykalnego lub paliatywnego (u chorych z zaawansowanym nowotworem). W przypadku raka drobnokomórkowego główną metodą leczenia jet chemioterapia. W ostatnich latach pojawiły się przesłanki do stosowania immunoterapii w tej grupie chorych (brak refundacji w Polsce). Jak podkreślają eksperci – w przypadku nowotworu złośliwego płuca warto rozważyć leczenie w ośrodku mającym doświadczenie oraz dostęp do wszystkich metod stosowanych w terapii raka płuca. W Polsce trwają prace nad koncepcją uruchomienia sieci wyspecjalizowanych ośrodków typu Lung Cancer Unit, specjalizujących się w leczeniu tej choroby. ZOBACZ WIĘCEJ: RAK PŁUC – BAZA WIEDZY
Wśród objawów występujących u dzieci z wirusowym zapaleniem płuc zalicza się duszności, ból w klatce piersiowej, suchy kaszel oraz brak apetytu; bakteryjne zapalenie płuc – w trakcie badania stetoskopem lekarz wyraźnie słyszy szmery w płucach dziecka. Dodatkowo, u maluszka może pojawić się wysoka gorączka, ogólne osłabienie
W artykule przedstawiono opis przypadku klinicznego pacjentki z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, której przyczyną jest rozstrzenie oskrzeli. Wybór zabiegów do terapii oddechowej uzależniony był przede wszystkim od rodzaju choroby i stopnia jej zaawansowania. Definicja i czynniki ryzyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP; morbus obturativus pulmonum chronicum) jest nieodwracalnym i postępującym zespołem chorobowym, w którym charakterystyczną cechą jest ograniczenie przepływu powietrza przez płuca. Istotę POChP można przedstawić w następujący sposób: choroba ta charakteryzuje się postacią obturacyjną, inaczej zwaną zaporową z zaburzeniami wentylacji płuc, która rozwija się w następstwie zwiększonych oporów w oskrzelach, a co za tym idzie – zmniejszonej sprężystości tkanki płucnej. Zwiększone opory dla przepływu powietrza w oskrzelach powstają w wyniku obrzęknięcia ich błony śluzowej, gromadzenia się wydzieliny lub skurczu oskrzeli. Do zaporowych chorób dróg oddechowych należą: rozedma płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozstrzeń (bronchiectatis), astma (dychawica oskrzelowa) [1]. Rozstrzenie oskrzeli najprościej można zdefiniować jako nieodwracalne, workowate i cylindryczne „rozszerzenia” oskrzeli. Przewlekłe zaporowe zapalenie oskrzeli to pojęcie zbiorcze różnych zaporowych schorzeń płuc, które występują, wg definicji Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO), gdy przez dwa kolejne lata pacjent cierpi na uporczywy kaszel i odkrztuszanie co najmniej przez trzy miesiące. Przyczyną rozstrzenia oskrzeli jest zwiotczenie lub ścieńczenie ściany oskrzela powstałe w następstwie procesu zapalnego albo rozciągnięcie ściany przez tworzące się w jego okolicy blizny. Jest to choroba przewlekła i wyniszczająca ogólnie W objawach danej jednostki chorobowej wyróżnia się dominację duszności, przewlekły bardzo męczący kaszel, a także odkrztuszanie wydzieliny. Obserwuje się również świszczący oddech oraz zgłaszane przez chorego niekomfortowe uczucie ciasnoty w klatce piersiowej. W zaawansowanym przebiegu choroby może dojść do sinicy obwodowej i niewydolności krążeniowo- -oddechowej. W zmianach patomorfologicznych obserwuje się: zanik wszystkich warstw ściany oskrzela, utratę ruchomości oddechowej oskrzeli, zniekształcenia i brak elastyczności oskrzeli, sztywność oskrzeli, rozszerzone naczynia krwionośne, zanik błony śluzowej, dużą ilość wydzieliny śluzowo-ropnej zalegającej w drzewie oskrzelowym [1, 3]. Choroba przebiega z okresami remisji i zaostrzeń charakteryzujących się dreszczami, gorączką oraz ogólnie złym samopoczuciem. Przebieg choroby zależny jest przede wszystkim od rozległości zmian chorobowych, leczenia zachowawczego, postępowania fizjoterapeutycznego, a także od rodzaju powikłań. W lżejszych przypadkach stan chorego przez wiele lat jest zadowalający, jednak z czasem pojawia się niedokrwistość, ogólne osłabienie organizmu i wychudzenie, objawy zespołu serca płucnego. Cele terapii zachowawczej Głównym celem terapii jest eliminowanie czynników ryzyka odpowiedzialnych za rozwój choroby w połączeniu z edukacją i działaniami profilaktycznymi. Nieodłącznym elementem leczenia jest fizjoterapia zintegrowana z leczeniem specjalistycznym. Opis przypadku Historia choroby Pacjentka, lat 59, była pracownica zakładów metalurgicznych, została przyjęta na oddział pulmonologii z powodu utrzymującego się od kilku tygodni produktywnego kaszlu z odkrztuszaniem, po niezadowalających wynikach leczenia ambulatoryjnego. W wywiadzie chorobowym: stan po operacji raka języka, niedoczynność tarczycy, zatorowość płucna. Podczas hospitalizacji wykonano bronchofiberoskopię, w wyniku której stwierdzono zalegającą wydzielinę śluzowo-ropną w świetle oskrzeli. Pobrano wypłuczyny do badania bakteriologicznego oraz wymazy do badania cytologicznego. Na podstawie dodatniego wyniku posiewu wdrożono celowaną antybiotykoterapię, po której uzyskano poprawę stanu klinicznego chorej. Na podstawie całości obrazu klinicznego i wyników badań dodatkowych, w tym tomografii komputerowej (TK) ustalono rozpoznanie: zapalenie płuc, zatorowość płucna VII 09, rozstrzenia oskrzeli, stan po operacji raka języka, niedoczynność tarczycy. U pacjentki wykonano również wideobronchofiberoskopię. Wynik badania: krtań, tchawica bez zmian. Ostroga główna na poszerzonej podstawie, natomiast mniejsza ostra z widocznym uchyłkiem. Drzewo oskrzelowe obustronnie drożne bez zmian egzofitycznych. Oskrzela płata środkowego o rozpulchnionej, zaczerwionej śluzówce – wymazy. W świetle oskrzeli wydzielina ropna – bakteriologia. W badaniu EKG uzyskano wynik: rytm zatokowy miarowy ok. 78/minutę, spłaszczone załamki T we wszystkich odprowadzeniach. Badanie TK: widoczny ubytek zakontrastowania w tętnicy pośredniej przechodzący na tętnicę płata środkowego z brakiem zakontrastowania w naczyniach obwodowych tego płata. Pozostałe naczynia nie wykazywały ubytków zakontrastowania. Płat środkowy o zmniejszonej objętości z cechami marskiej przebudowy oraz powietrznym bronchogramem. W płatach dolnych obu płuc widoczne rozstrzenia oskrzeli o pogrubiałych ścianach ze zmianami włóknistymi wokół oraz zmiany drobnoguzkowe o wysyceniu matowego szkła położone centrobularnie oraz sugerujące zaczopowanie drobnych oskrzelików (obraz pączkującego drzewa). Zmiany silniej wyrażone po stronie lewej. Podostrogowo, okołotchawiczo i w prawej wnęce widoczne pojedyncze powiększone węzły chłonne do 17 mm. Zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze kręgosłupa piersiowego (zdj. 1). Zdj. 1. Obraz TK płuc Pacjentka została wypisana w stanie ogólnym dobrym z zaleceniem dalszego leczenia w poradni pulmonologicznej i rehabilitacyjnej oraz kontynuowania leczenia w warunkach domowych. Terapia oddechowa stosowana u pacjentki: poprawa ruchomości klatki piersiowej przez wspieranie wdechu i wydechu, nauka kaszlu kontrolowanego, drenaż ułożeniowy, drenaż autogenny, ćwiczenia utrzymania postawy wyprostnej. Zabiegi wspomagające: inhalacje, masaż, manualne oklepywanie, opukiwanie, naświetlanie światłem podczerwonym z filtrem czerwonym, np. codziennie przez 20 minut do 15 razy w serii zabiegowej. Oklepywanie powoduje rozluźnienie wydzieliny zalegającej w drzewie oskrzelowym, a następnie jej wydalenie. Stosowano je kilka razy dziennie, po obu stronach klatki piersiowej, zawsze od podstawy do szczytu w pozycji drenażowej. Istotną rolę odgrywa ułożenie dłoni terapeuty na kształt tzw. łódeczki, w celu wytworzenia podciśnienia na oklepywanej powierzchni. Jednorazowo zabieg trwać powinien ok. 3 minuty, należy go powtarzać w 2–3 seriach. Drenaż ułożeniowy lub autogenny. Zabieg polega na przyjmowaniu przez pacjenta takich pozycji, aby segment, w którym zalega wydzielina, znajdował się prostopadle do podłoża. Dzięki sile ciążenia wydzielina ewakuuje się do coraz to dalszych odcinków i łatwiej jest ją pacjentowi wydalić. U pacjentki stosowano trzy rodzaje pozycji ułożeniowych (zdj. 2–4). Zdj. 2. Rozstrzenie w segmentach podstawowych przednich dolnego płata prawego. Ćwiczenie: pacjentka leży tyłem, łóżko od strony stóp podwyższone o 30 cm. Lekko zrotowana w lewo, oddychanie przeponowe Zdj. 3. Rozstrzenie w segmencie podstawowym bocznym dolnego płata prawego płuca. Ćwiczenie: chora leży na boku lewym, nogi podwyższone o 30 cm. Pod lewym bokiem umieszczono poduszkę. Pozycję drenażową połączono z głębokimi oddechami Zdj 4. Rozstrzenie oskrzeli w segmencie podstawowym tylnym. Ćwiczenie: pacjentka tułowiem sięga poza łóżko, opiera czoło o przedramiona na poduszce, a kończyny dolne spoczywają na łóżku Ułożenia drenażowe są szczególnie efektywne w działaniu w połączeniu z wibracjami i głębokimi oddechami. Najlepiej stosować je codziennie rano. Innym rodzajem drenażu jest drenaż autogenny. Należy przyjąć pozycję siedzącą na krześle z rękoma opartymi na stole. Wykonanie: powolny wdech przez nos, zwiększać stopniowo głębokość wdechu, oddech krótko zatrzymać, wydech bez wysiłku, dopiero przy końcu fazy wydechu użyć mięśni wspomagających oddychanie, przy przedwczesnym zapadaniu się oskrzeli wydech robić przez tzw. hamulec wargowy lub przesłonić je otwartą dłonią, ćwiczenie powtórzyć kilka razy, powstrzymać kaszel jak najdłużej, wydzielinę delikatnie odchrząknąć. Ćwiczenie to jest wskazane przy drenażu grzbietowo-szczytowych okolic płuc. Nauka efektywnego kaszlu. Pacjentka wybiera pozycję, w której najłatwiej jest jej wykonać odruch kaszlu. W tejże pozycji pacjentka musi kaszleć tak, aby doszło do całkowitego oderwania wydzieliny ze światła oskrzeli i jej wydalenia. Kaszel, w którym dochodzi do oderwania wydzieliny i jej wydalenia, nazywa się kaszlem skutecznym, inaczej efektywnym. Gdy pacjentka dobierze odpowiednią dla niej pozycję, wykonuje głęboki wdech, a następnie wydech przez otwarte usta składający się z kilku etapów krótkiego kaszlu – pokaszliwanie na wydechu. Czynność powoduje szybkie zmiany ciśnienia powietrza w oskrzelach przenoszące się na ich ściany i wprawiające je w drgania. Dzięki temu zjawisku wydzielina przesuwa się po kolei w kierunku tchawicy i jamy ustnej. Ażeby wywołać efekt, jaki opisano wyżej, dobrym sposobem jest wykonanie głębokiego wdechu nosem i głębokiego wydechu ustami, wymawiając w tym czasie „r-r-r”. Tak zwany dźwięczny wydech to ćwiczenie polegające na powtarzaniu głosek syczących (sz-sz-sz) lub głosek wybuchowych (p-p-p, t-t-t, k-k-k), brzęczeniu (m-m-m). Masaż klasyczny. Podobnie jak w przypadku naświetlania, masaż ma na celu rozluźnienie napięcia mięśniowego, poprawę krążenia, zahartowanie organizmu, szybszą odnowę rezerw energetycznych. Ułatwia także wykrztuszanie wydzieliny. Stosowano: głaskanie i drążenie palcami w przestrzeniach międzyżebrowych, chwyty podciągające skórę lub rolowanie skóry, masowanie miejsc sąsiadujących (np. kark, brzuch, bark). Rys. 1. Schemat efektywnego kaszlu Masaż wykonywano co drugi dzień, 3 razy w tygodniu, po ok. 15 minut, w sumie do 10 zabiegów. Zdj. 5. Głaskanie Na zdjęciu 6 przedstawiono zabieg umożliwiający pogłębienie oddechu. Fałd skóry na klatce piersiowej, głównie na dolnej krawędzi żeber, należy chwycić pionowo i ostrożnie pociągnąć w kierunku głowy. Zadanie dla pacjenta: tak oddychać, aby fałd skóry... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź
Gdy objętość cieczy wzrasta do 15-20 ml, można ją wykryć za pomocą ultradźwięków. Zatem pacjent powinien znajdować się w pozycji leżącej na chorej stronie: wtedy płyn będzie gromadził się w najniższej (zewnętrznej) części jamy opłucnej, gdzie jest ona określana. Objawy RTG zmian w płucach. POChP czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc daje oczywiste objawy. Niestety, są one mylone z innymi dolegliwościami. Jeśli nie możesz złapać tchu po wejściu na drugie piętro, albo męczy cię poranny kaszel to nie bagatelizuj tych objawów. To może być właśnie przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Jakie są przyczyny POChP? Jak przebiega leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc? Spis treściPalenie to główna przyczyna POChPJak się rozwija POChP?Objawy POChPDiagnoza POChPPOChP: tlen na receptę Poradnik Zdrowie: kiedy iść do pulmonologa? POChP czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc przez wiele lat nie daje objawów. Tajemniczym wyrazem w nazwie choroby jest "obturacja". W medycynie oznacza zwężenie wewnętrznej średnicy (tzw. światła) np. naczynia krwionośnego czy oskrzeli. W tym przypadku polega na znacznym zwężeniu dróg oddechowych. Chory nie może wypchnąć powietrza z płuc, choć też i jego nabranie może być trudne. Osoba, która doświadcza obturacji oskrzeli, odczuwa: duszność ucisk w klatce piersiowej często słyszy własny świszczący oddech Palenie to główna przyczyna POChP Za podstawową przyczynę rozwoju choroby uważa się palenie tytoniu. W dymie papierosowym znajduje się ponad 4 tys. związków, które trafiają do płuc. Są one tak silnie trujące, że mobilizują płuca do obrony, czyli wytwarzania większej ilości śluzu. Jednocześnie część znajdujących się w dymie substancji blokuje ruch rzęsek i niszczy je, pozbawiając płuca możliwości samooczyszczania. Rozwija się choroba zwana przewlekłym zapaleniem oskrzeli, której pierwszym objawem jest kaszel. Toksyczne substancje pochodzące z dymu, ale również zanieczyszczenia z powietrza osądzają się w śluzie pokrywającym drogi oddechowe - od tchawicy, przez oskrzela, po najmniejsze oskrzeliki (na ich końcach znajdują się pęcherzyki płucne). Śluz zatrzymuje zanieczyszczenia, następnie miliony mikroskopijnych rzęsek rytmicznie przesuwają je z powrotem do gardła. Kaszląc i chrząkając, sporą część z nich usuwamy. Jak się rozwija POChP? Jednak duża część toksyn dostaje się do pęcherzyków płucnych. By je unieszkodliwić, organizm wysyła swoje wojsko: białe krwinki (leukocyty). W walce z truciznami część leukocytów ginie i rozpada się w tkance płucnej, uwalniając tzw. elastazę. Ten silny enzym uszkadza włókna sprężyste w płucach i sprawia, że zniszczeniu ulega mnóstwo pęcherzyków płucnych, a pozostałe są nadmiernie rozdęte. To stan charakterystyczny dla rozedmy płuc. Właśnie pęcherzyki płucne odgrywają kluczową rolę w wymianie gazowej (czyli procesie oddychania). Otaczają je narzynka włosowate, którymi płynie krew zbierająca z całego organizmu dwutlenek węgla - zbędny produkt przemiany materii. Pęcherzyki płucne pobierają dwutlenek węgla (wydychamy go), a krew nasyca się życiodajnym tlenem. Gdy mamy mało pęcherzyków płucnych, cały organizm jest poważnie niedotleniony. Kiedy zniszczenia płuc spowodowane przez przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedmę nałożą się na siebie - rozwija się przewlekła obturacyjna choroba płuc. Posłuchaj, co o POChP mówi prof. Paweł Śliwiński z Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie i Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc. Aby zatrzymać POChP: Regularnie zażywaj leki. Bezwzględnie rzuć palenie i nie przebywaj wśród osób palących. Unikaj zanieczyszczonego powietrza, np. pyłu węglowego, spalin, dymu kominowego. Chroń się przed zakażeniami dróg oddechowych, w sezonie infekcji unikaj dużych skupisk ludzi, szczep się co roku przeciw grypie. Ruszaj się na świeżym powietrzu, dużo spaceruj, wykonując zalecone przez lekarza ćwiczenia oddechowe. Zdrowo się odżywiaj - dieta powinna być bogata w białko, wapń (ale nie nabiał, który zwiększa wydzielanie śluzu), potas, witaminę C. Ważne jest picie sporej ilości płynów niegazowanych. Z menu wyeliminować trzeba sól i produkty zwiększające ilość gazów w jelitach (np. rośliny strączkowe, kalafior, cebula, kapusta). Objawy POChP 94 proc. Polaków przebadanych przez TNS OBOP przyznaje, że nie zna terminu POChP i nigdy nie słyszało o tym schorzeniu. Tymczasem warto wiedzieć, że choroba przez lata nie daje charakterystycznych objawów. Mimo to postępuje, a zmiany zachodzące w płucach są tylko częściowo odwracalne. Zaczyna się od drobnych trudności z oddychaniem przy wysiłku, który kiedyś wykonywaliśmy bez problemu. Pogorszenie sprawności zauważamy dopiero wtedy, gdy połowa płuc jest zniszczona. Pojawia się kaszel i odkrztuszanie plwociny, głównie rano, po zetknięciu się z chłodnym powietrzem. Potem nasilają się duszności także w czasie odpoczynku czy snu. W miarę rozwoju choroby obturacyjnej w klatce piersiowej odczuwa się ucisk, a przy każdym oddechu słychać głośny świst. Diagnoza POChP Masz krótki oddech, meczysz się przy niewielkim wysiłku? W ramach NFZ musisz zrobić badania. Spirometria - pozwala sprawdzić, czy płuca są starsze niż nasz wiek kalendarzowy. Do komputera wprowadza się dane: płeć, wiek, wzrost - to pozwala ustalić normy przewidziane dla naszych płuc. Najpierw wydychamy całe powietrze, a potem nabieramy go jak najwięcej w płuca. Następnie przez 6 sekund wydychamy powietrze przez ustnik i dzięki temu zmierzona zostaje pojemność życiowa płuc (VC), czyli największa objętość powietrza, jakie dana osoba może nabrać po najgłębszym wydechu. Druga badana cecha płuc jest szybkość wydechu (FEV1), czyli maksymalna objętość powietrza, jaka wydychamy w pierwszej sekundzie. Komputer oblicza stosunek VC i FEV1 do norm przewidzianych dla nas. Gazometria (badanie poziomu gazów we krwi) - do badania pobiera się krew z tętnicy i mierzy w niej stężenie tlenu oraz dwutlenku węgla – niski poziom tlenu i wysoki dwutlenku węgla wskazuje na przewlekłe zapalnie oskrzeli. Pulsoksymetria - na palec ręki lub płatek ucha zakłada się czujnik, który mierzy zawartość tlenu we krwi. RTG płuc - na zdjęciu można rozpoznać zaawansowana rozedmę płuc i pewne cechy zapalenia oskrzeli. POChP: tlen na receptę Jeśli badania wykażą, że chorujemy na POChP i nie jest to jeszcze stadium zaawansowane, zwykle wystarczy rzucić palenie, dobrze się odżywiać i zacząć systematycznie ćwiczyć, aby choroba się nie rozwijała. Jeżeli jest zaawansowana, szansę na powrót do pełnego zdrowia są znikome. Ale możemy sobie przedłużyć życie. Warunkiem jest zerwanie z nałogiem, przyjmowanie leków rozszerzających oskrzela i działających przeciwzapalnie. Niezbędne są także środki wykrztuśne. Pomocna jest tlenoterapia. Tlen nie leczy, ale przynosi ulgę. W skrajnych przypadkach lekarze czasem decydują się na leczenie chirurgiczne. Terapią ratującą życie jest przeszczep płuc lub operacja zmniejszenia objętości płuc. Choć brzmi to paradoksalnie, wycięcie części płuc zmienia ułożenie żeber, a dzięki temu łatwiej oddychać. prof. Tadeusz Orłowski, kierownik Kliniki Chirurgii Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie POChP: podstępna choroba Powinni się jej bać wszyscy palacze. Przede wszystkim dlatego, że powoli niszczy płuca. W skrajnych przypadkach prowadzi do uwięzienia człowieka w łóżku i krótkiego życia pod maską tlenową. Przyjmuje się, że statystyczny chory na POChP ma ok. 40 lat. Niestety, wiek ten obniża się. Szacujemy nawet, że co najmniej 10 proc. populacji ma mniej lub bardziej zauważalne objawy schorzenia. Jest to związane nie tylko z paleniem tytoniu, ale także naturalnym procesem starzenia się płuc. Z wiekiem maleje wydolność naszych płuc. Dlatego trzeba dbać o płuca i podobnie jak robimy prześwietlenie, warto też wykonać co kilka lat spirometrię – badanie proste, nieobciążające organizmu i tanie. Dziennikarka od ponad 40 lat zaangażowana w popularyzację edukacji zdrowotnej. Laureatka wielu konkursów dla dziennikarzy zajmujących się medycyną i zdrowiem. Otrzymała m. in. Nagrodę Zaufania „Złoty OTIS” w kategorii „Media i Zdrowie”, Wyróżnienie Św. Kamila przyznawane z okazji Światowego Dnia Chorego, dwukrotnie „Kryształowe Pióro” w ogólnopolskim konkursie dla dziennikarzy promujących zdrowie oraz wiele nagród i wyróżnień w konkursach na „Dziennikarza Medycznego Roku” organizowanego przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia. Anna Jarosz - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie" | Konsultacja: prof. Tadeusz Orłowski, kierownik Kliniki Chirurgii Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc Przebieg badania tomografii komputerowej. Lek. Tomasz Budlewski. 79 poziom zaufania. a jakie objawy? jaki powód wykonania TK. Konieczne jest rozszerzenie diagnostyki. proszę koniecznie udać się do lekarza pulmonologa lub zlecając ego badanie. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka

Pytanie nadesłane do redakcji Mam rozpoznanie po RTG – wzmożony siateczkowaty rysunek miąższu płucnego najpewniej o typie POCHP – co to oznacza? Odpowiedział dr n. med. Piotr Grzanka specjalista radiodiagnostyki Kierownik Działu Diagnostyki Obrazowej Szpital Wojewódzki w Opolu Siateczkowaty rysunek płuc jest objawem niespecyficznym, czyli występuje w licznych chorobach płuc (częstsze to: niewydolność serca z obrzękiem płuc, niewielkie zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli – w tym POChP). Jest to objaw bardzo delikatny i niekiedy nawet nadrozpoznawany – czyli stwierdzany u osób bez zmian w układzie oddechowym (np. u osób otyłych). Warto wrócić z wynikiem badania do lekarza kierującego i zweryfikować ten objaw badaniem lekarskim. W przypadku wątpliwości można wykonać tomografię o wysokiej rozdzielczości płuc (HRCT), która jest w tym zakresie metodą dokładniejszą i obiektywną, a więc rozstrzygającą.

Zapalenie płuc u bydła (zapalenie płuc u krów i cieląt) – leczenie i zapobieganie. Wcześnie zaobserwowane i rozpoznane choroby płuc można wyleczyć terapiami antybiotykowymi i wspomagającymi. Ważniejsze jest jednak zapobieganie zapaleniom płuc u bydła, by nie ponosić z tego tytułu strat finansowych. Trzeba w tym celu zachować
Fot. Minerva Studio/AdobeStock Opublikowano: 14:53Aktualizacja: 10:41 Nowotwór drobnokomórkowy płuc ma bardzo agresywny przebieg. Niestety długo nie daje objawów, a pierwsze symptomy pojawiają się na bardzo późnym etapie, co nie rokuje dobrze. Objawy nowotworu drobnokomórkowego płucLeczenie raka drobnokomórkowego płuc Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Drobnokomórkowy rak płuc to nowotwór złośliwy, któremu towarzyszą agresywny przebieg kliniczny, a także szybkie rozprzestrzenianie się przerzutów. Według statystyk, rak drobnokomórkowy stanowi do 25% wszystkich istniejących typów raka płuc. Uważa się, że ta forma nowotworu jest chorobą układową, podczas której przerzuty prawie zawsze pojawiają się w węzłach chłonnych we wczesnych stadiach. Przerzuty dotyczą od 90% do 100% węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej, od 15% do 50% wątroby, od 16% do 54% gruczołów nadnerczy, od 28% do 45% kości i rzadziej – od 15% do 22% mózgu. Wówczas mówi się o raku płuc drobnokomórkowym rozsianym. Według najnowszych badań, rak drobnokomórkowy płuc występuje u 18% pacjentów onkologicznych, wśród których większość stanowią mężczyźni (93%). Wiek od 40 do 60 lat jest uważany za szczyt częstości występowania tej formy raka (72,5%). Objawy nowotworu drobnokomórkowego płuc Nowotwór drobnokomórkowy płuc prawie nie wysyła objawów, dopóki w płucach nie powstanie guz. Guzy mogą powodować częste objawy, które są trudne do skojarzenia z tak poważną chorobą: kaszel, chrapliwy oddech, ból w klatce piersiowej, a czasami – w późniejszych etapach – odkrztuszanie krwi. W kolejnych fazach, w szczególnie trudnych przypadkach, kiedy rak płuc rozprzestrzenił się na inne narządy, mogą występować: ból głowy, chrypka w głosie, ból w plecach, trudności w połykaniu. Szczególnie ważny w rozpoznawaniu raka płuc drobnokomórkowego jest proces przerzutów, który będzie determinował wybór przyszłych taktyk leczenia. Przede wszystkim należy zdiagnozować nowotwór, następnie przeprowadzić tomografię mózgu i klatki piersiowej, a także badanie masy kostnej. Zobacz także Leczenie raka drobnokomórkowego płuc Obecnie uważa się, że drobnokomórkowy rak płuc jest skuteczniej leczony zachowawczym typem leczenia. Zasadą leczenia tej postaci raka jest chemioterapia, która czasami jest połączona z radioterapią. W sytuacjach, gdy nowotwór znajduje się w ograniczonym stadium, wykonuje się zabieg chirurgiczny. W przypadku drobnokomórkowego raka płuc rokowania zależą przede wszystkim od podjęcia chemioterapii. Jest to najpopularniejsza metoda leczenia, polegająca na podawaniu leków doustnie. Leki są dystrybuowane w całym ciele. Zwykle chemioterapię przepisuje się w przypadkach, gdy przerzuty miały czas na wzrost w innych narządach i tkankach poza płucami. Chemioterapia raka drobnokomórkowego płuc odbywa się etapami, z przerwami, aby dać możliwość rehabilitacji po każdym okresie (pierwszy okres leczenia obejmuje od 4 do 6 serii chemioterapii). Czas trwania jednego cyklu chemioterapii trwa średnio od 3 do 4 tygodni. Ten rodzaj terapii nie wyklucza możliwości leczenia osób starszych, ale pacjenci o słabym zdrowiu rzadko otrzymują chemię. Bardzo rzadko lekarze decydują się na chemioterapię u pacjentów powyżej 80 roku życia, ze względu na zaawansowany wiek. Inną metodą leczenia raka drobnokomórkowego płuc, dającą rokowania na sukces, jest radioterapia – alternatywa dla chemii. Radioterapię można uznać za niezależny rodzaj leczenia w przypadku, gdy pacjent odmawia operacji lub istnieją poważne, medyczne przeciwwskazania do leczenia operacyjnego. Ten rodzaj terapii zakłada bezpośrednie traktowanie zmienionych chorobowo obszarów promieniowaniem. Często w leczeniu drobnokomórkowego raka płuc radioterapia jest łączona z chemioterapią, aby skuteczniej wpływać na węzły chłonne i sam nowotwór. Ten rodzaj leczenia jest również stosowany w celu zmniejszenia objawów, które pojawiają się w późniejszych stadiach choroby: krwawienia, bólu, problemów z połykaniem, a także powikłań spowodowanych rozprzestrzenianiem przerzutów do mózgu. Radioterapię przepisuje się po operacji, gdy konieczne jest zabicie małych komórek nowotworowych, których nie można było usunąć podczas operacji. Czas trwania sesji radioterapii wynosi zaledwie kilka minut, ale procedury przygotowawcze są znacznie dłuższe. Dlatego leczenie raka drobnokomórkowego często odbywa się w szpitalu. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Paulina Kłos-Wojtczak Obecnie prowadzę badania nad wpływem drażnienia nerwu błędnego na procesy pamięci u ludzi i zwierząt. Współpracuję jako redaktor naukowy z magazynami "Wiedza i Życie", "Sekrety medycyny", "Świat mózgu" oraz portalem Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Wiem Więcej!” jest skierowana zarówno do kobiet, u których rozpoznano zaawansowanego raka piersi, jak i ich najbliższych: rodziny, przyjaciół, znajomych. Komórki nowotworowe raka piersi mogą rozwijać się w każdej żywej tkance, ale najczęściej przerzuty obserwowane są w kościach, płucach, wątrobie, mózgu i tkankach miękkich Złośliwy międzybłoniak opłucnej jest najczęstszym nowotworem pierwotnym opłucnej i wywodzi się z komórek submezotelialnych, które wyściełają opłucną. Międzybłoniak może rozwinąć się również w otrzewnej oraz osierdziu. Liczba zarejestrowanych zachorowań wynosi w Polsce około 320 rocznie, ale w rzeczywistości jest prawdopodobnie większa. Mężczyźni chorują częściej niż kobiety. Do głównych czynników ryzyka zachorowania na złośliwego międzybłoniaka opłucnej zalicza się ekspozycję na azbest (około 80% chorych), rzadziej palenie tytoniu i promieniowanie jonizujące. Najbardziej narażone na rozwój tego nowotworu są osoby zatrudnione w kopalniach z azbestem, przemyśle tekstylnym, stoczniowym oraz samochodowym. Poniżej prezentujemy informacje na temat objawów, diagnostyki i leczenia złośliwego międzybłoniaka opłucnej. Międzybłoniak opłucnej to nowotwór cechujący się agresywnym przebiegiem. W utkaniu histopatologicznym cechuje się występowaniem komponentów nabłonkowych i mięsakowych. Najczęściej występuje typ nabłonkowaty (około 55%), w którym rokowanie jest względnie najlepsze. Rzadszy jest typ mieszany (około 30%), a najrzadziej (około 15%) występuje wykazujący szczególnie agresywny przebieg – typ mięsakowaty. U większości chorych złośliwy międzybłoniak opłucnej jest rozpoznawany w stadium miejscowego zaawansowania. Przerzuty w odległych narządach występują rzadko. Najczęstszym objawem klinicznym międzybłoniaka jest ból w klatce piersiowej. Może mu towarzyszyć duszność spowodowana wysiękiem w jamie opłucnej. Nierzadko występują kaszel, płyn w jamie opłucnej, spadek masy ciała i ogólne osłabienie. W zaawansowanych stadiach u pacjentów występują objawy zniekształcenia i unieruchomienia klatki piersiowej po stronie guza. ZOBACZ: RAK PŁUCA – OBJAWY Złośliwy międzybłoniak opłucnej – diagnostyka Diagnostyka w przypadku podejrzenia międzybłoniaka opłucnej powinna zmierzać do rozpoznania choroby opłucnej, potwierdzenia nowotworowego charakteru zmian oraz zróżnicowania z przerzutami innego nowotworu, a także oceny zasięgu choroby. Ze względu na trudności diagnostyczne międzybłoniaka opłucnej konieczna jest ścisła współpraca onkologa, patologa, radiodiagnosty i klinicysty. Materiał do badania histopatologicznego uzyskuje się najczęściej drogą torakoskopii. Międzybłoniaka opłucnej nie zaleca się rozpoznawać jedynie na podstawie cytologicznego badania wysięku płynu lub biopsji. Należy zyskać odpowiednią objętość materiału w celu przeprowadzenia diagnostyki molekularnej. Badanie podmiotowe obejmuje wywiad w kierunku narażenia na azbest oraz objawów związanych z umiejscowieniem zmiany pierwotnej (ból ściany klatki piersiowej, duszność, objawy zagrażającej tamponady serca). Badanie przedmiotowe obejmuje typową ocenę układu oddechowego i klatki piersiowej. Konwencjonalne badanie RTG klatki piersiowej może nasunąć podejrzenie międzybłoniaka opłucnej (płyn w jamie opłucnej), ale bardziej dokładną metodą obrazowania jest badanie tomografem komputerowym. U chorych, którzy potencjalnie kwalifikują się do chirurgicznego leczenia o założeniu doszczętnym, pomocne może być wykonanie badania rezonansem magnetycznym. Badanie PET-KT posiada ograniczone zastosowanie. POLECAMY: DIAGNOSTYKA ONKOLOGICZNA RAKA PŁUC Leczenie międzybłoniaka opłucnej Chorych z rozpoznaniem złośliwego międzybłoniaka opłucnej powinno leczyć się w specjalistycznych ośrodkach o dużym doświadczeniu w tej dziedzinie i zapewniających pełną dostępność metod diagnostyki i leczenia onkologicznego (chirurgia, radioterapia, chemioterapia). Szansę trwałego wyleczenia międzybłoniaka opłucnej stwarza doszczętny zabieg operacyjny, ale jest on możliwy jedynie u wybranych chorych. Radykalne leczenie chirurgiczne stosuje się głównie w I i II stopniu zaawansowania choroby. Zabieg polega na zewnątrzopłucnowej pneumonektomii z usunięciem węzłów chłonnych śródpiersia oraz połowy przepony i osierdzia z ich rekonstrukcją. W wybranych przypadkach uzasadnione jest wykonanie pleurektomii i dekortykacji, ale wspomniany zabieg ma najczęściej charakter paliatywny. Spośród zabiegów paliatywnych wykonywanych w celu zahamowania gromadzenia się wysięku nowotworowego należy rozważyć pleurektomię lub pleurodezę. Napromienianie w przypadku złośliwego międzybłoniaka opłucnej stosuje się najczęściej u chorych niekwalifikujących się do resekcji chirurgicznej. Radioterapia pomaga zapobiec powstaniu ognisk nowotworu w kanale po biopsji lub w bliźnie po torakoskopii. Ze wskazań paliatywnych stosuje się ją w celu zmniejszenia objawów związanych z miejscowym szerzeniem się nowotworu. Chemioterapia stosowana jest w zaawansowanych stadiach nowotworu. U części chorych udaje się uzyskać regresję guza, ale na ogół jest ona niepełna i krótkotrwała. Do leków cytotoksycznych stosowanych u pacjentów z międzybłoniakiem opłucnej należą: antracykliny, pochodne platyny i antymetabolity. Najczęściej stosowanym skojarzeniem wydaje się być obecnie schemat cisplatyna+pemetreksed. Pewną nadzieję na poprawę wyników leczenia międzybłoniaka opłucnej dają badania kliniczne dotyczące możliwości zastosowania immunoterapii. W 2020 roku na konferencji World Conference on Lung Cancer przedstawiono obiecujące wyniki badania porównującego dwulekową immunoterapię z udziałem niwolumabu i ipilimumabu ze standardową chemioterapią stosowaną w tym nowotworze. Badacze poszukują również innych opcji leczenia międzybłoniaka opłucnej np. z wykorzystaniem terapii genowych. Takie badania kliniczne prowadzone są również w Polsce. PRZEJDŹ DO: NOWOTWORY PŁUCA – BAZA WIEDZY .
  • 06gejx8phi.pages.dev/351
  • 06gejx8phi.pages.dev/948
  • 06gejx8phi.pages.dev/346
  • 06gejx8phi.pages.dev/830
  • 06gejx8phi.pages.dev/700
  • 06gejx8phi.pages.dev/971
  • 06gejx8phi.pages.dev/483
  • 06gejx8phi.pages.dev/588
  • 06gejx8phi.pages.dev/875
  • 06gejx8phi.pages.dev/556
  • 06gejx8phi.pages.dev/130
  • 06gejx8phi.pages.dev/689
  • 06gejx8phi.pages.dev/771
  • 06gejx8phi.pages.dev/85
  • 06gejx8phi.pages.dev/424
  • drobnoguzkowe zmiany w płucach objawy