Nauka pląsu „Do przodu prawą rękę daj” Przed rozpoczęciem długiej podróży w poszukiwaniu skradzionego skarbu wszyscy mali Indianie muszą się do niej starannie przygotować. Musimy być sprawni, zwinni i szybcy. Zapraszam zatem do wspólnej zabawy! (Pląs „Do przodu prawą rękę daj”. 4.
Boogie Woogie – zapraszamy do wesołej zabawy. Boogie boogie woogie Do przodu prawą rękę dajDo tyłu prawą rękę dajDo przodu prawą rękę dajI pomachaj niąBo przy boogie woogie trzeba pokręcić sięNo i klaskać trzeba raz, dwa, trzyBoogie woogie ahojBoogie woogie ahojBoogie woogie ahojI od nowa zaczynamy taniec tenDo przodu lewą rękę dajDo tyłu lewą rękę dajDo przodu lewą rękę dajI pomachaj niąBo przy boogie woogie trzeba pokręcić sięNo i klaskać trzeba raz, dwa, trzy… Słuchaj i wykonuj ćwiczenia zgodnie z tekstem piosenki. Gimnastyka przedszkolaka. Zestaw ćwiczeń wzmacniająco – rozciągających dla dzieci. Każda pozycja ze zdjęcia – dziecko wytrzymuje kilka sekund – podpór (deska) przodem – wykrok – siad rozkroczny – stanie na rękach, przodem do ściany – stanie wyprostowane, ręce w górę, brzuszek wciągnięty – skłon, lekko ugięte kolana, plecki proste „skoczek narciarski” – przysiad przy ścianie „krzesełko” – niski, szeroki przysiad, kolanka na zewnątrz – podpór tyłem – leżenie tyłem, biodra w górę A teraz hop, hop do góry i gonitwa przy piosence. Na zakończenie znana nam już zabawa – ręce do góry… Udanej zabawy!
Nie daj się - teledysk - zobacz jak Doda kręci w Plotku. 03:38. Prezes Chanel Ugi bugi ( Do przodu prawą rękę daj ) - z wokalem ( karaoke ) 1080p. 11:29. 939.
Ugi Bugi Do przodu prawą rękę daj. Do tyłu prawą rękę daj, do przodu prawą rękę daj. I potrząśnij nią. Bo przy ugi bugi, bugi trzeba zgrabnie kręcić się. No i klaskać trzeba też. Raz, dwa, trzy. Ugi, bugi - ole ! Ugi, bugi - ole! Ugi, bugi - ole! I od nowa zaczynamy taniec ten. Zabawa polega na tym, że stoimy w kole i "podajemy" do środka, tę część ciała o której śpiewamy. Do przodu... - podajemy jakąś część ciała do przodu. I potrząśnij nią - potrząsamy przed sobą daną "częścią ciała" Bo przy ugi bugi ... - unosimy ręce do góry i ruszając mocno biodrami obracamy się raz dokoła własnej osi. No i klaskać... - klaszczemy w dłonie raz, dwa , trzy (3 razy) Ugi, bugi... - łapiemy się za ręce i idziemy do środka koła ole! - podskakujemy w górę, później cofamy się, podskakujemy itd. I od nowa... - klaszczemy w dłonie. Do przodu podajemy np. lewą rękę, prawą nogę, lewą nogę, brzuch, głowę, ucho lewe, ucho prawe itd.
Z psa skierowanego w dół, zrób krok do przodu prawą stopą do wewnętrznej strony prawej dłoni. Obróć piłkę lewej stopy i opuść lewą piętę na ziemię z palcami ułożonymi pod kątem około 45 stopni do pięty. Zegnij prawe kolano bezpośrednio nad prawą kostką, tak aby prawe udo było równoległe do podłoża.
do tyłu prawą rękę daj - wyciągają rękę do tyłu do przodu prawą rękę daj i potrząśnij ją - wyciągają rękę do przodu i potrząsają nią Bo kto tańczy ugi-bugi - wykonują taneczne ruchy w miejscu Ten wesoło bawi się - obracamy się w miejscu wokół własnej osi no i klaskać trzeba też - klaszczemy w dłonie Ugi-bugiNiektóre piosenki ćwiczą także orientację w schemacie ciała i uczą przeliczania 🙂 Część 1 znajdziecie TUTAJ. 1. „A gimnastyka dobra sprawa” (głowa, ramiona, kolana, pięty) A gimnastyka dobra sprawa Dla nas wszystkich to zabawa Ręce w górę i w przód i w bok Skok do przodu, w górę skok. Głowa, ramiona, kolana pięty Kolana, pięty, kolana, pięty Głowa, ramiona, kolana, pięty Oczy, uszy, usta, nos. Głowa, ramiona, kolana pięty Kolana, pięty, kolana, pięty Głowa, ramiona, kolana, pięty Oczy, uszy, usta, nos. 2. „Boogie-woogie” Boogie boogie woogie Do przodu prawą rękę daj Do tyłu prawą rękę daj Do przodu prawą rękę daj I pomachaj nią Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu lewą rękę daj Do tyłu lewą rękę daj Do przodu lewą rękę daj I pomachaj nią Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu prawą nogę daj Do tyłu prawą nogę daj Do przodu prawą nogę daj I pomachaj nią Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu lewą nogę daj Do tyłu lewą nogę daj Do przodu lewą nogę daj I pomachaj nią Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj I od nowa zaczynamy taniec ten Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj Boogie woogie ahoj I od nowa zaczynamy taniec ten 3. „Maszerują dzieci drogą” Maszerują dzieci drogą, raz, dwa, trzy! Lewą nogą, prawą nogą, raz, dwa, trzy! A nad drogą słonko świeci I uśmiecha się do dzieci, Raz, dwa, raz, dwa, trzy! Maszerują dzieci drogą… Naprzód zuch, naprzód śmiało, Będzie przygód ty nie mało, Raz, dwa, raz, dwa, trzy! 4. „Kołyszemy się” Na prawo, na lewo się kołyszemy Na prawo, na lewo kołyszmy się. Do przodu do tyłu się kołyszemy Do przodu do tyłu kołyszmy się. Do góry i na dół razem wstajemy Do góry i na dół jak dobrze nam 5. „Rączki dwie, nóżki dwie” Mam dwie rączki, nóżki dwie, Robię nimi to co chcę. {Mogę klaskać, mogę tupać Mogę nimi rytm wystukać}(x2) Na bok rozstawiam ręce I w prawą stronę kręcę {A teraz, chwilę ochłonę I wiruję w lewą stronę}(x2) Krok do przodu i dwa w bok. Hop! Przed siebie długi skok. {Zamykam oczy i kucam, Udaję, że piłkę rzucam}(x2) Skacze sobie jak żabka, I zrywam z drzewa jabłka. {Pełzam po ziemi jak żmija, Zygzakiem wszystko omijam}(x2) Klaszcząc, kręcę się w koło I śmieję się wesoło. {Kładę ciało na podłogę Oddycham mocno jak mogę}(x2) Leżę sobie na łące, Liczę kwiatki pachnące, {Teraz noskiem wącham je Ach! Och! Głośno zachwycam się}(x2) 6. „Rymowana gimnastyka – Stajemy wszyscy w kole” Stajemy wszyscy w kole Chwytamy się za ręce Skaczemy jak najwyżej, kucamy jak najprędzej. Za ręce się łapiemy Jak żabki w przód skaczemy A teraz już kucamy Jak raki powracamy Języki wysuwamy i szybko je chowamy A teraz dla ochłody, liżemy zimne lody. Stoimy na podłodze Tylko na jednej nodze – podskok teraz lub zmiana Czy ktoś przypomina bociana? 7. „Rymowana gimnastyka – dobieramy się parami” Dobieramy się parami, Witamy się oklaskami. Pocieramy się noskami I stykamy się łokciami. (x2) Chwytamy ręce kolegi, Trenujemy razem biegi. A teraz wszyscy kucamy I swoje ręce puszczamy. (x2) A na podłodze parami Stopami się spotykamy I za ręce się chwytamy. Delikatnie się bujamy. (x2) Teraz wstajemy parami, Jesteśmy swymi lustrami. Jeden z nas ruch pokazuje A drugi go naśladuje.(x2) 8. „Rymowana gimnastyka – nosy pokazujemy” Nosy pokazujemy Usta pokazujemy Pokazujemy łokcie I swych rąk paznokcie. W ręce sobie klaszczemy A nogami tupiemy I skaczemy hop sa sa! W głos śpiewając tra la la. Cieszymy się: ha, ha! A dziwimy się: aaa! Zachwycamy się: ho!, ho! I dziwimy się: oo? Oo? Idziemy na paluszkach, Kołyszemy maluszka I nucimy jemu tak: Lu li laj, aaa. Zegnij prawą rękę w łokciu do ok 60 stopni i oprzyj na ścianie (lub futrynie). Ustawienie ramienia pod kątem ok 60 stopni rozciąga część obojczykową mięśnia. Wykonanie: pochyl się tułowiem do przodu i obróć w lewą stronę (nogi cały czas w tym samym położeniu) do poczucia rozciągania mięśnia. Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 4 sierpnia 2020 roku. Temat: Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała – wyczuwanie łokci i kolan Uczestnicy: uczniowie edukacji wczesnoszkolnej – mało liczna grupa np. oddział integracyjny Czas: 45-60 minut (zależnie od liczby uczniów) Miejsce: sala gimnastyczna Cele ogólne: rozwijanie świadomości własnego ciała oraz przestrzeni,rozwijanie komunikacji i umiejętności współpracy,kształtowanie poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego,budowanie zaufania do samego siebie oraz wiary we własne możliwości. Cele szczegółowe – uczeń: zna nazwy poszczególnych części ciała i potrafi je wskazać u siebie oraz innych osób,umie wykonać ćwiczenia z zakresu schematu ciała jak i orientacji w przestrzeni,rozumie pojęcia przód, tył, obok, prawo, lewo, pod, nad,potrafi zaufać innym uczestnikom zabaw,integruje się z zespołem klasowym,rozumie polecenia nauczyciela i poprawnie na nie reaguje,potrafi komunikować się z rówieśnikami,wdraża się do zgodnej współpracy z innymi dziećmi,dba o bezpieczeństwo własne i innych,czerpie radość z wysiłku fizycznego oraz kontaktów społecznych,rozwija poczucie bezpieczeństwa wśród kolegów z klasy,kształtuje zaufanie do siebie i współćwiczących,rozwija wiarę we własne możliwości oraz poczucie własnej wartości w oparciu o pozytywne doświadczenia i informacje zwrotne od nauczyciela oraz pozostałych uczestników zajęć. Metody: metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne Formy pracy: indywidualna jednolita,zbiorowa jednolita. Pomoce dydaktyczne: kolorowe gumki-frotki,gazety,koce,płyta CD do publikacji „W co się bawić z dziećmi?”,płyta CD z nagraniem muzyki relaksacyjnej np. „Spokojne wody” wydawnictwa Point Music,odtwarzacz CD. Przebieg zajęćZestaw ćwiczeńPowitanieJak się czujesz? (sprawdzenie listy obecności, przywitanie się z każdym z uczniów, z jednoczesnym nałożeniem przez nauczyciela gumki-frotki na prawy nadgarstek dziecka)Dzień dobry, … (nauczyciel podaje imię witanego ucznia)!Witamy cię!Jak się dziś czujesz, pytamy cię?(uczeń podaje prawą dłoń nauczycielowi, odpowiada „Dzień dobry” i mówi jakie jest jego samopoczucie)Schemat ciałaPrzestrzeń„Boogie-woogie” („W co się bawić z dziećmi” s. 78-79)Do przodu prawą rękę daj,do tyłu prawą rękę daj,do przodu prawą rękę daji pomachaj Bo przy boogie, boogie-woogie,trzeba w koło kręcić się,no i klaskać trzeba, raz, dwa, ahoj! (x3)I od nowa zaczynamy taniec przodu lewą rękę daj,do tyłu lewą rękę daj,do przodu lewą rękę daji pomachaj Bo przy boogie, boogie-woogie,trzeba w koło kręcić się,no i klaskać trzeba, raz, dwa, ahoj! (x3)I od nowa zaczynamy taniec przodu prawą nogę daj,do tyłu prawą nogę daj,do przodu prawą nogę daji pomachaj Bo przy boogie, boogie-woogie,trzeba w koło kręcić się,no i klaskać trzeba, raz, dwa, ahoj! (x3)I od nowa zaczynamy taniec przodu lewą nogę daj,do tyłu lewą nogę daj,do przodu lewą nogę daj,i pomachaj Bo przy boogie, boogie-woogie,trzeba w koło kręcić się,no i klaskać trzeba, raz, dwa, ahoj! (x3)I już na tym zakończymy taniec ten.(Dzieci tańczą w kole, twarzami zwrócone do ilustrują treść piosenki:(1) wyciągają prawą rękę do przodu,(2) przenoszą ją do tyłu,(3) znów do przodu,(4) machają następnych zwrotkach wymieniają kolejne części ciała…(ref.): (1, 2) dzieci tańcząc, wykonują pełny obrót,(3) klaszczą,(4) zbliżają się do środka koła, podskakują, unosząc ręce do góry i wykrzykują: Ahoj!,następnie cofają się, podskakują w górę i ponownie wykrzykują: Ahoj!,kolejny raz zbliżają się do środka koła, podskakują i wykrzykują: Ahoj!,(5) cofają się i klaszcząŚwiadomość łokci i kolanCała grupa stoi. Wszyscy masują najpierw swoje łokcie, a później kolana. Chodzenie na ugiętych w kolanach nogach i witanie się z napotkanymi osobami łokciami i kolanami. Chodzenie z wysoko unoszonymi kolanami i rękoma ugiętymi w łokciach. Dotykanie kolanami do łokci jednostronne, w parach. Jedna osoba z pary – w klęku podpartym – tworzy ze swojego ciała mostek/domek. Drugie dziecko z pary przechodzi dołem pod mostem/domkiem, po czym opierając dłonie na wysokości jego pasa biodrowego, przeskakuje przez nogi kolegi. Na hasło nauczyciela dzieci zamieniają się dzieci wykonuje klęk podparty – ustawia się głowami w tym samym kierunku, bardzo ściśle dotykając się barkami i biodrami. Czwarte dziecko kładzie się (brzuchem lub plecami) w poprzek ich pleców i jest kołysane w przód i tył, na boki i w kółko. Na hasło nauczyciela dzieci zamieniają się narelacji „z”Wagoniki-pociągDzieci siedzą parami, tworząc „foteliki-wagoniki”. Pary łączą się w czwórki, a później wszyscy tworzą pociąg, który na hasło nauczyciela przesuwa się w przód, w tył, prawo, lewo. Na koniec wszyscy, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, przewracają się na plecy lub na bok – „pociąg się wykoleił”.JaskiniowiecZabawa w parach. Nauczyciel wyznacza pary. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. Na hasło nauczyciela „jedynki” kładą się na plecach, a „dwójki” chwytając je za nogi w stawie skokowym, ciągną je po podłodze, po całej sali, dbając przy tym, aby z nikim się nie zderzyć. Na hasło nauczyciela następuje zmiana miĆwiczenie w parach. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. Każda para otrzymuje od nauczyciela kartkę gazety. Dzieci chwytają za rogi rozłożoną gazetę. „Jedynka” z otwartymi oczyma prowadzi „dwójkę (która ma oczy zamknięte), tak by z nikim się nie zderzyć. Na hasło nauczyciela następuje zmiana zespoły. Każdy z nich otrzymuje od nauczyciela koc. W każdym zespole jedno dziecko – „rybka”, kładzie się na brzuchu i chwyta za brzeg koca. Pozostała czwórka – „rybacy” chwyta drugi brzeg koca i ciągnie swoją „rybkę” po całej sali. Na hasło nauczyciela uczniowie zamieniają się rolami, tak by każdy doświadczył bycia „rybakiem” i „rybką”.ĆwiczeniarelaksacyjnePlażowanieWszyscy leżą na brzuchach w kręgu, tak by się widzieli, głowa oparta na rękach, które opierają się łokciami o podłogę. Machanie obiema nogami jednocześnie, naprzemiennie; podnoszenie i opuszczanie złączonych nóg, bicie braw stopami; machanie prawą ręką, machanie lewą narelacji„przeciwko”SpychaczĆwiczenie w parach. Dzieci siadają tyłem do siebie na podłodze (stykając się plecami) z nogami ugiętymi w kolanach. Mocno zapierają się stopami o podłogę i na hasło nauczyciela próbują przepchnąć kolegę z pary, nie dając mu się przy tym potrzasku (kolana)Ćwiczenie w parach. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” klęczy zwrócona przodem do „dwójki”, która siedzi na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach oraz rękoma opartymi za plecami o podłogę. „Dwójka” mocno dociska do siebie kolana, a „jedynka” z wyczuciem próbuje je rozdzielić. Następnie „dwójka” stara się sama rozdzielić swoje kolana, a „jedynka” mu to utrudnia, dociskając je z zewnątrz rękoma. Na hasło nauczyciela następuje zmiana potrzasku (łokcie)Ćwiczenie w parach. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” klęczy na podłodze zwrócona przodem do „dwójki”, która klęczy z rękoma ugiętymi w łokciach. „Dwójka” mocno dociska do siebie łokcie, a „jedynka” z wyczuciem próbuje je rozdzielić. Następnie „dwójka” stara się sama rozdzielić swoje łokcie, a „jedynka” utrudnia jej to, przyciskając z wyczuciem, z zewnątrz swoje dłonie. Na hasło nauczyciela następuje zmiana dzieli klasę na dwa, najlepiej równoliczne, zespoły – „jedynek” i „dwójek”. „Jedynki” siadają z nogami ugiętymi w kolanach na podłodze, tworząc koło. Chwytają swoich sąsiadów z prawej i lewej strony pod łokcie, a na hasło nauczyciela mocno się trzymają razem, tak by nie dać rozpakować stworzonej przez siebie „paczki” zespołowi, stojących za nimi „dwójek”. „Dwójki” „rozpakowują paczkę” zdecydowanie, lecz z wyczuciem, tak by nikomu nie zrobić krzywdy. Na hasło nauczyciela następuje zmiana „Rzeczka” („Przytulanki, czyli wierszyki na dziecięce masażyki” s. 17)Ćwiczenie w parach. Dzieci ustalają między sobą kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. Początkowo „jedynki” wykonują masażyk „dwójkom”, po czym następuje zmiana ról. Nauczyciel głośno recytuje wierszyk, którego treść dzieci ilustrują określonymi ruchami, pokazywanymi przez wije się rzeczka, jak błyszcząca wstążeczka. („Jedynka” siedzi na podłodze, zwrócona do „dwójki” plecami. „Dwójka” rysuje palcem na plecach „jedynki” linię falistą)Tu się srebrzy, tam ginie, („Dwójka” delikatnie drapie „jedynkę” po plecach i zatrzymuje się na jej karku u nasady włosów)a tam znowu wypłynie. (Następnie „dwójka” przenosi swoją dłoń pod pachę „jedynki” i szybko ją wyjmuje)Ćwiczeniaoparte narelacji„razem”Podskoki w trójkachNauczyciel dzieli klasę na trzyosobowe zespoły. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, kto „dwójką” a kto „trójką”. „Jedynki” i „dwójki” stają po obu stronach „trójki” i na hasło nauczyciela podtrzymując ją pod łokcie, pomagają jej, jak najwyżej podskoczyć. Dla ułatwienia „trójki” trzymają łokcie jak najbliżej tułowia. Na hasło nauczyciela dzieci zamieniają się w koleWszyscy uczestnicy zajęć siadają w kole i trzymają się za ręce. Cała grupa jednocześnie porusza się do wewnątrz koła, następnie na zewnątrz, w lewo, po czym w prawo, tak by krąg nie został przy muzyce relaksacyjnejPozostając w kole dzieci kładą się na brzuchu z rękoma podłożonymi pod brodę. Odpoczywają wsłuchując się w odtwarzaną wraz z nauczycielką stają w kole, trzymając się za ręce. Prowadząca przekazuje „iskierkę”, czyli uścisk dłoni dziecku, stojącemu po prawej stronie, dziękując uczniom za zajęcia. Dzieci kolejno przekazują „iskierkę” w prawą stronę, mówiąc nazwę zabawy, która najbardziej im się podobała. Gdy uścisk dłoni dotrze do nauczycielki od dziecka, stojącego po jej lewej stronie, mówi „Dziękuję, wróciła”.Do zobaczenia na kolejnych zajęciachDzieci wychodząc z sali, żegnają się indywidualnie z nauczycielką, podając jej prawą dłoń oraz mówiąc nazwę ćwiczenia, które najbardziej im się podobało. Prowadząca odwzajemnia uścisk dłoni każdego ucznia i zdejmuje z jego nadgarstka gumkę-frotkę. Bibliografia: Bogdanowicz M., Okrzesik D. (2005). Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Gdańsk: Wydawnictwo M. (2004). W co się bawić z dziećmi? Zabawy wspomagające rozwój dziecka. Gdańsk: Wydawnictwo M. (2003). Przytulanki, czyli wierszyki na dziecięce masażyki. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. Autor: Anna Styrcz-Jędrzejek – Czytelniczka Portalu
W tym ruchu jeden z was rzuci się do przodu, a drugi do tyłu. Partnerzy stoją naprzeciwko siebie, w odległości około 1 stopy, a Partner A trzyma piłkę lekarską na klatce piersiowej. Partner A robi krok do przodu prawą nogą, podczas gdy Partner B robi krok do tyłu lewą nogą.
Ta komenda zmienia rękę, w której twoja postać trzyma broń. Ustawienie jej na "0" spowoduje zmianę na lewą rękę, a na "1" na przeciwną stronę. Parametr ten może mieć znaczenie w przypadku dostosowania do oka dominującego. viewmodel_offset_x, y, z. Komendy viewmodel_offset zmieniają położenie broni na ekranie.
TERMIN REALIZACJI: – r. Cele ogólne OBSZAR FIZYCZNY zachęcanie do podejmowania zabaw ruchowych, naśladowczych i pozawerbalnych, służących pełniejszemu poznaniu otaczającego świata kształtowanie umiejętności odpoczynku i wyciszenia się rozwijanie sprawności motorycznej poprzez udział w zabawach gimnastycznych i ruchowych OBSZAR EMOCJONALNY tworzenie radosnej atmosfery oczekiwania na bal karnawałowy w przedszkolu OBSZAR SPOŁECZNY budowanie pozytywnych relacji w grupie, zachęcanie do podejmowania wspólnych zabaw i działań zachęcanie do wypowiadania się na forum grupy, uważnego słuchania wypowiedzi innych dzieci i osób dorosłych OBSZAR POZNAWCZY zapoznanie z tradycjami okresu karnawałowego rozbudzanie twórczego myślenia poprzez zabawy rozwijające wyobraźnię tworzenie warunków do nabywania umiejętności matematycznych poprzez udział w zabawach z liczeniem, tworzeniem zbiorów rozwijanie sprawności zmysłów wzroku, słuchu i dotyku kształtowanie słuchu muzycznego poprzez wspólny śpiew i zabawy muzyczne rozwijanie umiejętności językowych poprzez twórcze zabawy słowne rozwijanie sprawności aparatu artykulacyjnego zachęcanie do podejmowania zabaw plastycznych z wykorzystaniem różnych materiałów tworzenie warunków do podejmowania zabaw konstrukcyjnych z wykorzystaniem różnorodnych elementów WIERSZ : BAL BALONIKÓW Był sobie raz balonik, niebieski w kropki złote. Nie umiał wcale latać, choć wielką miał ochotę. Aż przyszła noc gwiaździsta, noc tańca i muzyki. Na złotych były nitkach, na cienkich, srebrnych sznurkach. Fruwały i tańczyły leciutko niby piórka. Już całe miasto tańczy walczyka w takt muzyki. Wirują nad głowami wesołe baloniki. PIOSENKA: BOOGI WOOGIE Do przodu prawą rękę daj do tyłu prawą rękę daj Do przodu prawą rękę daj i pomachaj nią Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj /x3 I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu lewą rękę daj Do tyłu lewą rękę daj Do przodu lewą rękę daj i pomachaj nią Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj /x3 I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu prawą nogę daj Do tyłu prawą nogę daj Do przodu prawą nogę daj i pomachaj nią Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj x3 I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu lewą nogę daj Do tyłu lewą nogę daj Do przodu lewą nogę daj i pomachaj nią Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj x3 I od nowa zaczynamy taniec ten
Do przodu prawą rękę daj, do tyłu prawą rękę daj, do przodu prawą rękę daj i pomachaj nią, bo przy boogie - boogie - woogie (ruszanie biodrami) trzeba w koło kręcić się (obrót) no i klaskać trzeba raz, dwa, trzy! (klaśnięcia) Ref. Boogie - woogie (ruszanie biodrami) ahoj! (podskok) x3. I od nowa zaczynamy taniec ten! Panie Boże miej mnie /DG W swojej opiece zawsze, /AD Kiedy bawię się, śpiewam, /DG Nawet wtedy, kiedy klaszczę. /A Pomóż mi być dobrym zuchem, /GA Pomóż dobrze służyć Polsce. /Dh Wiem, że niełatwa to jest rzecz, /GA Ale obiecuję, że postaram się. /DhGA Każdy z nas się postara, postara, postara, Aby nie był ofiara, ofiara, leń. Fason trzymać cała rzecz! Śmiech to zdrowie, z płaczem precz! Humor grunt, troski w kąt. Zuchy robią wielki bunt. Choć nas bieda przyciska, przyciska, przyciska, Od nas zuchów śmiech tryska, śmiech tryska - wciąż. Płacze tylko mazgaj, tchórz, lecz my zuchy ani rusz. I kto chce, i kto chce ,lecz my zuchy nigdy nie. Każdy z nas się każdy postara, postara, postara, żeby nie był ofiara, ofiara, leń. Fason trzymać − cała rzecz, Śmiech, to zdrowie, z płaczem precz, Humor grunt, troski w kąt, Zuchy robią wielki krąg...” Każdy zuszek zdobyć może /D Gwiazdki trzy w białym kolorze. /A7 Gdy pierwszą gwiazdkę zdobędzie, /D Zuch wtajemniczony będzie. Szabadada, tibidibidi /x3 Zuch wtajemniczony będzie! Gwiazdki dwie tłumaczą wiele, Zuch jest sprawny w każdym dziele. Nie ma przeszkód dlań przy pracy, Tacy z zuchów są wojacy. Szabadada, tibidibidi /x3 Tacy z zuchów są wojacy! Teraz trzecia gwiazdka leci, Tu uwaga wszystkie dzieci, Mówiąc w sposób bardziej twórczy, Zuch być musi opiekuńczy! Szabadada, tibidibidi /x3 Zuch być musi opiekuńczy! Raz dobosz zuch szedł sobie ulicami, /D A I bił za dwóch w swój bęben pałeczkami, /A7 Ran, ran, ran pata plan w swój bęben pałeczkami. /D A D h e A D Na bębna głos tłum zleciał się z oddali, By ujrzeć, kto tak dzielnie w bęben wali, Ran, ran, ran pata plan tak dzielnie w bęben wali. Królewna gdy dobosza zobaczyła, Różyczki trzy z balkonu mu rzuciła, Ran, ran, ran pata plan z balkonu mu rzuciła. A do tych róż swe serce uwiązała, Bo w nim się już prawdziwie zakochała, Ran, ran, ran pata plan prawdziwie zakochała. Był piękny ślub wesele huczne po tym, On u jej stóp swe serce złożył złote, Ran, ran, ran pata plan swe serce złożył złote. sł. i muz. J. Gmerek Dobranoc, słoneczko śpij. /D A G A Dobranoc, piękne bajki śnij, ach śnij. Aniołku, stróżu mój, Ty także tej nocy, Proszę przy mnie stój. Jedna łapka, druga łapka ja jestem niedźwiadek Jedna ... Jedna łapka, druga łapka ja jestem niedźwiadek Jedna nóżka, druga nóżka a to jest mój zadek Lubię miodek, kocham miodek podbieram go pszczółkom jedną łapką, drugą łapką albo ciągnę rurką Śpiewana na zobowiązaniach instruktorów harcerskich. Tam w lesie nad jeziorem, wśród wysokich smukłych drzew /CFC Wesoły ogień płonie i echo niesie śpiew /CG Najmilej nam się gwarzy w tę letnią, jasną noc. /CFC Młodzi, starzy z ognia czerpią swoją moc. /CGC Płyną pieśni w letną noc, tam młodzi starzy, Z ognia czerpią moc. /CFCGC Idziemy prostą drogą, by o nowy walczyć ład, O nowe, lepsze życie, o nowy lepszy świat. Idziemy ramię w ramię w ten letni jasny dzień, A nad nami instruktorska płynie pieśń. Ramię w ramię! Jasny dzień Niech nam harcerska niesie nasza pieśń ! Podajmy sobie dłonie i mocny zwiążmy krąg, Niech iskra twórczej pracy przeniknie z rąk do rąk ! Romantyzm naszych marzeń W powszedni wplećmy dzień , Chodźmy dalej, chodźmy wyżej, ponad cień ! Instruktorski zwiążmy krąg, Niech przyjaźń krzepi siłę naszych rąk ! słowa Jadwiga Zienkiewicz, muzyka Janusz Ekiert Gdy zuchy śpiewają, to smutki pryskają, Weselą się duzi i mali. A piosenka ich płynie Po polskiej krainie, W śród mórz dźwięczy, dźwięczy na fali. Uderza piosenka W wieśniacze okienka I każdy jej słucha ciekawie. A piosenka wciąż płynie. Na Mazowsza równinie I w Tatrach, i w morskiej mknie fali. Gdy zuchy śpiewają, Serduszka wkładają Calutkie w dźwięk swojej piosenki. A piosenka ich leci Do słońca co świeci, Co złotem promieni świat cały … .do przodu prawą rękę daj
