Nie ma jednego określonego testu na ADHD. Diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej opiera się głównie na obserwacji dziecka oraz odwołuje się do doświadczenia diagnosty. Nie można wykonać też badań laboratoryjnych, które potwierdziłyby rozpoznanie ADHD. W Internecie można jednak znaleźć testy pomocnicze, które zawierają szereg pytań o obecność podstawowych objawów nadpobudliwości psychoruchowej. Nie są to testy o mocy diagnostycznej ani wystandaryzowane psychometrycznie, jednak mogą być wykorzystane jako jeden z elementów procesu diagnostycznego. spis treści 1. Etapy rozpoznawania ADHD 2. Pytania w testach na ADHD 1. Etapy rozpoznawania ADHD Diagnoza ADHD to proces długotrwały i trudny. Na pewno nie można postawić diagnozy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej na podstawie wykonania przez dziecko jednego testu psychologicznego. Zobacz film: "ADHD" Sytuację diagnostyczną dodatkowo komplikuje fakt, że dziecko podczas kontaktu z lekarzem czy psychologiem może nie przejawiać cech ani zachowań charakterystycznych dla ADHD. Jak wygląda proces diagnozowania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytami uwagi? Wywiad z rodzicami/ opiekunami dziecka – pytania dotyczą przebiegu ciąży, porodu, rozwoju malucha, kontaktów z rówieśnikami, problemów szkolnych, sposobów spędzania wolnego czasu itp. Zebranie informacji od nauczyciela/ wychowawcy dziecka – nauczyciel powinien znać dziecko przynajmniej pół roku. Jeżeli nie można bezpośrednio skontaktować się z wychowawcą w szkole, można poprosić o wypełnienie odpowiednich arkuszy obserwacyjnych albo sporządzenie pisemnej opinii na temat dziecka. Obserwacja zachowań dziecka podczas badań – diagnosta musi być czujny na objawy ADHD i musi pamiętać, że symptomy nadpobudliwości mogą się zmieniać w zależności od otoczenia malucha. Najbardziej manifestują się w sytuacjach wymagających od małego pacjenta ciągłego skupiania uwagi, np. podczas wykonywania absorbujących zadań umysłowych. Rozmowa z dzieckiem – wywiad diagnostyczny przeprowadza się zarówno w obecności rodziców, jak i bez opiekunów. Pytania mogą dotyczyć relacji z kolegami, problemów w szkole, emocji i uczuć dziecka. Wykorzystanie metod obiektywnych – wzmożoną aktywność ruchową można pośrednio ocenić na podstawie zachowań szkraba albo zmierzyć specjalnym elektronicznym urządzeniem do pomiaru ruchów dłoni czy częstotliwości i szybkości ruchów gałek ocznych. Poziom koncentracji uwagi da się ocenić na podstawie wyniku komputerowego testu uwagi ciągłej. Testy psychologiczne – można wykorzystać kwestionariusze i skale ocen, które zawierają szereg pytań przeznaczonych dla rodziców i nauczycieli, którzy wypowiadają się o zachowaniu malucha. Również samo dziecko wykonuje wiele testów i zadań psychologicznych, np. w celu oceny jego poziomu rozwoju umysłowego, zdolności rozwiązywania problemów, koncentracji uwagi, spostrzegawczości, zdolności reakcji, mowy czynnej czy motoryki dużej i małej. Badania lekarskie – wykonuje się je, aby wykluczyć zaburzenia neurologiczne, np. dziecko poddawane jest badaniu pediatrycznemu, ocenie słuchu i ostrości wzroku. Oczywiście, nie wszystkie powyższe metody diagnozy muszą być wykorzystane, by prawidłowo postawić rozpoznanie ADHD. Wszystkie etapy procesu diagnostycznego wzajemnie się uzupełniają. Im więcej źródeł informacji, tym łatwiejsza diagnoza, ale doświadczony lekarz na pewno poradzi sobie z rozpoznaniem już na podstawie wykorzystania kilku sposobów diagnozy, jak wywiad z rodzicami, rozmowa z dzieckiem i obserwacja jego zachowań. 2. Pytania w testach na ADHD Internet oferuje wiele testów do oceny prawdopodobieństwa wystąpienia ADHD. Są testy dla dzieci i dla dorosłych, jednak należy pamiętać, że nie mają one mocy diagnostycznej. Stanowią tylko metodę pomocniczą w rozpoznawaniu choroby. Zazwyczaj dotyczą konkretnych objawów ADHD, jak kłopoty z koncentracją uwagi, nadpobudliwość psychoruchowa czy ogólna nerwowość. Niektóre z pytań zawartych w kwestionariuszach do oceny ryzyka zachorowania na ADHD, to: Czy przerywasz i przeszkadzasz w pracy kolegom z klasy? Czy trudno ci się skupić na zadaniach przez dłuższy czas? Czy zapominasz o codziennych obowiązkach? Czy często gubisz przybory szkolne? Czy podczas zajęć lekcyjnych wiercisz się na krześle, bo trudno ci usiedzieć w miejscu? Czy dziecko wyrywa się do odpowiedzi, nie wysłuchawszy pytania do końca? Czy dziecko potrafi czekać cierpliwie na swoją kolej? Czy dziecko bez przerwy biega i trudno za nim nadążyć? Czy dziecko jest roztargnione? Czy dziecko popełnia dużo błędów podczas odrabiania prac domowych z powodu swojej nieuwagi? Czy często bębnisz palcami, stukasz stopami i chodzisz z miejsca na miejsce? Czy jesteś impulsywny? Czy łatwo się rozpraszasz? Czy często zmieniałeś pracę? Czy często miewasz zmienne nastroje? Czy często podejmujesz kilka zadań naraz, żadnego nie kończąc? Oczywiście, to tylko próbka niektórych pytań. Istnieją różne testy psychologiczne, ułatwiające diagnozę ADHD. Nie mogą one jednak stanowić jedynych narzędzi wykorzystywanych do rozpoznawania choroby. Są metodami pomocniczymi, ale nie obligatoryjnymi ani nie przesądzającymi o rozpoznaniu. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd Psycholog społeczny, autorka wielu publikacji dotyczących rozwoju osobistego oraz warsztatów z doradztwa zawodowego i komunikacji międzypłciowej.
Test MOXO to innowacyjne narzędzie, które wspiera diagnozę ADHD. Nie zastępuje testu DIVA 5.0., ale jest bardzo rzetelnym źródłem informacji, z którego można skorzystać, aby upewnić się o słuszności podejrzeń i wybrać najlepszą ścieżkę leczenia. Wynik testu dostarcza cennych informacji i danych na temat utrzymania uwagi i
W oparciu o kryteria diagnostyczne z DSM-5 i w oparciu o narzędzie przesiewowe Światowej Organizacji Zdrowia, niniejszy test ocenia oznaki i symptomy zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder, ADHD). ADHD u dorosłych często ulega przeoczeniu, chociaż dotyka około 5% dorosłej masz ADHD? Dla każdego z poniższych stwierdzeń wskaż, czy dotyczy ono Ciebie. Test na ADHD u dorosłych IDRlabs jest własnością IDRlabs International. Został zainspirowany oryginalnym narzędziem badawczym i przesiewowym, które zostało opracowane przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne i Światową Organizację Zdrowia. Test na ADHD jest szeroko stosowanym narzędziem do pomiaru tego konstruktu psychologicznego. Bezpłatne, internetowe testy, takie jak ten, stanowią jedynie wstępne rozważania na temat badanej koncepcji psychologicznej i nie mogą zapewnić w pełni dokładnej oceny Twojej osobowości lub elementów Twojego stanu psychicznego. Niniejszy test jest przeznaczony wyłącznie do celów przesiewowych – diagnozę dotyczącą zdrowia psychicznego może postawić jedynie psychiatra lub inny specjalista w zakresie zdrowia psychicznego. Jako wydawcy tego bezpłatnego, internetowego testu na ADHD pozwalającego Ci zmierzyć swoje oznaki i symptomy ADHD, które zasadniczo pozostają nierozpoznane, staraliśmy się, aby test był jak najbardziej wiarygodny, ważny i kompleksowy. Podobnie jak inne internetowe testy psychologiczne, jak nasz Test DSM, Test na psychopatię, Test Ciemnej Triady, and Test na Mroczny Rdzeń Osobowości i inne profesjonalne narzędzia, również i ten darmowy, internetowy test został poddany kontroli statystycznej i weryfikacji, co ma zapewnić rzetelność i dokładność wyników. Autorzy tego bezpłatnego, internetowego testu posiadają kwalifikacje do przeprowadzania licznych testów psychologicznych i zajmują się zawodowo psychometrią, typologią i badaniem osobowości. Przed przystąpieniem do naszego bezpłatnego testu przesiewowego na ADHD zauważ, że chociaż niektóre z przedstawionych wyników mogą być zgodne z wynikami innych testów i materiałów szkoleniowych, niniejszego testu nie należy mylić z oficjalnymi testami opatrzonymi znakiem towarowym. Wyniki naszego darmowego, internetowego testu na ADHD przekazywane są na zasadzie "tak, jak jest" i nie powinny być interpretowane jako odpowiednik profesjonalnej oceny lub rekomendacji. Aby dowiedzieć się więcej, zapoznaj się z naszymi Warunkami Korzystania z Usługi. Jednak nie tylko diagnozy dzieci są powodem niedoborów Adderralu. Inni eksperci wskazują raczej na wzrost liczby recept dorosłych. W 2020 r., według Forbesa, ilość wystawionych recept dla dorosłych wzrosła dwukrotnie – ponad 15%, co okazało się podwójnym wzrostem, gdy zestawimy te liczby z poprzednim rokiem (ponad 7%).👉“Łatwo się rozpraszasz? 👉Masz wrażenie, że w Twojej głowie słychać kilka pracujących jednocześnie rozgłośni radiowych? 👉Czy zdarza Ci się z zapałem…ADHD, czyli zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi z reguły kojarzy nam się z niesfornymi i hałaśliwymi dziećmi. To zaburzenie może jednak dotyczyć również dorosłych i towarzyszyć mu istotne trudności w funkcjonowaniu w zakresie edukacji, pracy, relacji z bliskimi i w społeczeństwie. Teraz możliwa jest łatwiejsza diagnoza tej jednostki chorobowej – dzięki polskojęzycznej wersji testu DIVA 08’2020]Czym jest ADHD?ADHD (ang. Attention deficit hyperactivity disorder) to zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi objawiających się problemami z funkcjami wykonawczymi. Skutkują one: deficytem uwagi, hiperaktywnością, impulsywnością i nadpobudliwością ruchową, przez co osoby z ADHD cechują się niekonsekwencją w wykonywaniu zadań oraz niekontrolowaną i niezorganizowaną nadmierną zwykle kojarzy się z niesfornymi i nadpobudliwymi dziećmi, jednak zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi to także problem dorosłych!Dorośli często są mniej nadpobudliwi. Z czasem człowiek zaczyna kontrolować objawy nadpobudliwości psychoruchowej i impulsywności. ADHD w późniejszym wieku objawia się jednak wzmożonym napięciem oraz niepokojem wewnętrznym, które są trudne do wytrzymania!Jakie są objawy ADHD u dorosłych?Taka osoba może nie czuć spełnienia, nawet gdy osiągnie sukces, a także wciąż odkładać na później swoje obowiązki. Często rozpoczyna wiele zadań jednocześnie i nie kończy ich (wielowątkowość). Przerywa innym, nie daje dokończyć wypowiedzi. Ma też skłonności do zamartwiania z ADHD często towarzyszy chaos myślowy i rozkojarzenie. Taką osobę cechuje też nadruchliwość. W parze z powyższymi cechami może iść dorosłych, którzy zgłaszają się do poradni z podejrzeniem ADHD najczęściej dominuje deficyt uwagi. To jeden z głównych objawów zaburzenia, który znacznie utrudnia normalne funkcjonowanie zarówno dzieci, jak i – wywiad diagnostyczny ADHD u dorosłychW marcu 2016 roku pojawiły się nowe narzędzia, pomocne w diagnozowania ADHD u dorosłych. Dzięki pracy doktora Pawła Brudkiewicza oraz doktora Rafała Jaeschke, ukazało się pierwsze polskojęzyczne tłumaczenie DIVA – wywiadu diagnostycznego ADHD u kwestionariusza DIVA było możliwe dzięki wsparciu redakcji czasopisma Medycyna Praktyczna–Psychiatria oraz DIVA Foundation. Tym samym język polski stał się 19-tym językiem na świecie, w którym można przeprowadzić badanie za pomocą Diagnostyczny ADHD u Dorosłych (DIVA) to jeden z głównych kwestionariuszy do diagnozowania Zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u osób dorosłych. Został opracowany w 2010 r. w Holandii przez Kooij i Francken i oparty na kryteriach tej klasyfikacji postawienie diagnozy ADHD u osoby dorosłej powinno być poprzedzone ustaleniem, czy symptomy były obecne zarówno w dzieciństwie, jak i w wieku dorosłym. W miarę możliwości, informacje należy zbierać także od osób, które znały pacjenta jako dziecko (np. rodzice, rodzina itd.).W trakcie wywiadu kolejno przytacza się konkretne przykłady realnych zachowań z przeszłości i teraźniejszości. Ma to na celu ułatwienie oceny, czy dany objaw (będący kryterium rozpoznania ADHD) występował/występuje w dzieciństwie/w wieku samych objawów ocenia się ich wpływ na funkcjonowanie w pięciu kluczowych obszarach życia:funkcjonowanie w pracy/w szkole,relacje z bliskimi i rodziną,interakcje społeczne,czas wolny/hobby,samoocena/wiara w siebie. Omawiany wywiad diagnostyczny to cenne uzupełnieniem psychiatrycznego badania specjalistycznego. Planowane są prace walidacyjne nad polską wersją kwestionariusza może Cię zainteresować: Depresja u dzieci i młodzieży – nie zbagatelizuj pierwszych objawów!Podcast do wysłuchaniaGościem Radiokliniki był dr Paweł Brudkiewicz – specjalista psychiatra, psychoterapeuta, lekarz z kilkunastoletnim doświadczeniem zawodowym (w tym w zakresie medycyny somatycznej). Absolwent studiów dziennych na Wydziale Lekarskim UJ CM. Doświadczenie zawodowe zdobywał w Katedrze i Klinice Psychiatrii UJ CM i w Specjalistycznym Szpitalu im. dr. J. Babińskiego w Krakowie. Uczestnik licznych kursów, konferencji i warsztatów. Założyciel i Redaktor Naczelny czasopisma specjalistycznego „Medycyna Praktyczna – Psychiatria”. Jego zainteresowania kliniczne obejmują: medycynę snu (bezsenność i inne zaburzenia snu), zaburzenia afektywne (depresja, choroba afektywna dwubiegunowa), lękowe (nerwice), zaburzenia osobowości, ADHD u dorosłych, psychofarmakologię, psychoedukację, motywację osób uzależnionych do podjęcia terapii odwykowej oraz pomoc w problemach, które legły u podłoża uzależnienia. Ceni zaangażowanie rodziny w leczenie pacjenta. Przyjmuje w Centrum Dobrej Terapii w Krakowie. Objawy ADHD u osób dorosłych można podzielić na dwie części: zaburzeń koncentracji uwagi oraz nadpobudliwości psychoruchowej i nadmiernej impulsywności. Co ważne, to doświadczony diagnosta powinien ocenić, jak się dokładnie przejawiają w naszym codziennym życiu. W przypadku ADHD objawy u osób dorosłych mogą wyglądać tak:
Opis pakietu Test psychologiczny w kierunku ADHD dla dorosłych lub dzieci. Nadmierna ruchliwość, nadmierna impulsywność oraz znaczne problemy z koncentracją uwagi, które uniemożliwiają skupienie się na jednej czynności to główne objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Jest to najczęstszym zaburzenie neurorozwojowe, którego pierwsze objawy można zauważyć już w dzieciństwie (przed 12 rokiem życia). Utrudniają one funkcjonowanie człowieka zarówno w dzieciństwie, jak i w dorosłym życiu. Relacje interpersonalne z rówieśnikami, jak i członkami rodziny są zaburzone. Prawidłowa diagnoza oraz odpowiednie zaplanowanie i leczenia umożliwia pacjentowi wykształcenie prawidłowych zachowań i poprawę koncentracji i umiejętność skupienia uwagi. W ramach produktu dajemy możliwość przeprowadzenia pierwszej diagnostyki, jaką jest wykonanie testu psychologicznego w kierunku ADHD i określenie czy problem istnieje i jak należy zaplanować dalszą diagnostykę i leczenie. W celu skorzystania z produktu zadzwoń i umów się 22 338 16 11.Jeśli podejrzewasz, że Twoje życiowe problemy z koncentracją, zwracaniem uwagi, próbą usiedzenia w miejscu lub cierpliwego czekania na swoją kolej mogą być spowodowane przez ADHD, ważne jest, aby udać się do lekarza w celu przeprowadzenia badań, diagnozy i leczenia. Jeśli uważasz, że masz ADHD, ten artykuł zawiera listę ADHD, czyli Attention-Deficit Hyperactivity Disorder, (po polsku: zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi) to zespół zaburzeń, występujących zarówno u dzieci jak i dorosłych, powodujący wiele trudności w codziennym funkcjonowaniu. Wbrew powszechnemu przekonaniu ADHD to nie tylko rozbieganie i nadpobudliwość ruchowa. Nieprawdą również jest to, że zaburzenie to nie dotyczy dorosłych. Po moim ostatnim, długim tekście, w którym opisałem swoją historię i diagnozę, dostałem dużo wiadomości od osób, które rozpoznały symptomy u siebie. Chciałbym napisać więcej o tym czym jest ADHD, a także o samej diagnozie – jak ona wygląda krok po kroku. Załączę też wstępny test na ADHD. ADHD nie jest zerojedynkowe! Często się spóźniasz? Masz problemy z organizacją czasu? Czujesz, że nie kontrolujesz swoich emocji? Masz problemy, żeby usiedzieć w miejscu? Masz milion pomysłów na minutę? Często nie kończysz tego co zaczynasz? To typowe symptomy ADHD. Choć niekoniecznie oznaczają one, że zostanie zdiagnozowany u ciebie ten zespół. To z prostego powodu – ADHD nie jest jak ciąża w której się jest, lub nie. Nie można być trochę w ciąży. Tak samo jak nie można mieć trochę wirusa. Ma się go, lub się nie ma. A w przypadku tego zaburzenia to po pierwsze zespół różnych cech, po drugie mogą mieć one różne nasilenie. Lepszym przykładem są wady wzroku – mogą one występować w różnym nasileniu. Osoba, która ma wadę wzroku -0,25 może spokojnie funkcjonować w codziennym życiu, nawet bez okularów. Osoba, która ma wadę -10, czy -15 będzie miała znacznie większe trudności. Może jeszcze lepszym przykładem jest waga, czy wzrost. Utrzymujące się w średnim zakresie nie stanowią problemów. Jednak poważna niedowaga, czy nadwaga są zazwyczaj dużym problemem. Polub mój fanpage o ADHD! Aby stwierdzić ADHD: Wspomniane problemy muszą mieć duże nasilenie, rzędu 8 do 10 w skali 1-10 Musi występować odpowiednia ich ilość Problemy występowały w dzieciństwie* Muszą powodować problemy, a nawet cierpienie osoby je posiadającej. (* Nie zawsze można to łatwo stwierdzić – problemy te są tym bardziej dokuczliwe, w im bardziej zorganizowanym i uporządkowanym świecie żyjemy. Dlatego część osób zauważa je dopiero w wieku ok 30 lat, szczególnie jeśli wcześniej nie miała potrzeby zbyt zorganizowanego życia, chodziła do szkoły w której było dużo swobody itp. Dodatkowo ostatni kongres ADHD w Warszawie przyjął możliwość, że nie jest to warunek konieczny. ) Słowem – być może czasem się spóźniasz i jesteś roztargniony, bo taki masz charakter i typ osobowości. Może bywasz roztargniony, czy niecierpliwy. Może bywasz emocjonalny. Ale nie masz z tym większych problemów. Dlatego właśnie najlepszym rozwiązaniem jest diagnoza specjalisty. Po pierwsze z o wiele większym prawdopodobieństwem określi czy twoje problemy kwalifikują się jako ADHD Po drugie wykluczy inne zaburzenia i choroby takie jak schizofrenia, czy zaburzenia afektywne dwubiegunowe Po trzecie określi, czy występują u Ciebie inne zaburzenia takie jak ODD, NPD, BPD i inne Po czwarte to dobry początek do dalszych spotkań, czy suplementacji farmakologicznej – samodzielne próby radzenia sobie z problemami mogę nie wystarczać i to często za mało. U mnie trwało to 13 lat – tyle czasu podejrzewałem, że mam ADHD, tyle czasu próbowałem radzić sobie z tym sam. Z takimi sobie efektami. Wstępny test na ADHD O tym jak wygląda pełna diagnoza napiszę za chwilę. Jeśli jednak chcesz wstępnie sprawdzić, czy ten problem może dotyczyć Ciebie, odpowiedz sobie na poniższe pytania opracowane na podstawie listy profesora psychiatrii Russella A. Barkleya, który specjalizuje się w tej tematyce. Czy często… …rozpraszasz się podczas wykonywania zadania? …podejmujesz impulsywne decyzje bez namysłu? …masz trudności z przerwaniem wykonywania czynności, choć wiesz, że powinieneś? …zaczynasz projekt lub zadanie bez dokładnego przeczytania instrukcji, czy wysłuchania poleceń? …nie wywiązujesz się z obietnic i postanowień? …masz problemy z wykonywaniem czynności w zaplanowanym porządku? …przekraczasz limit prędkości podczas jazdy samochodem? …zachowujesz się głośniej niż inni? …masz problemy z dokończeniem zadań i projektów? …masz problemy z planowaniem, rozpoczynasz wiele projektów na raz? …mówisz dużo, przerywasz innym, nie umiesz czekać na swoją kolej, łatwo wchodzisz w dygresje? …czujesz, że roznosi cię energia, nie możesz usiedzieć w jednym miejscu? …spóźniasz i nie masz poczucia czasu? …gubisz przedmioty i nie wiesz gdzie je położyłeś? …reagujesz bardzo emocjonalnie na różne wydarzenia? …najpierw mówisz, potem myślisz? Jeśli na większość pytań odpowiedziałeś twierdząco, w dodatku są to rzeczywiście problemy, które powodują u Ciebie trudności w codziennym funkcjonowaniu, to warto odbyć diagnozę. Nie wszystkie problemy muszą występować, obecnie ADHD dzieli się na trzy podtypy – w jednym nie musi występować hiperaktywność ruchowa, w drugim słabe lub nieobecne są zaburzenia koncentracji. Trzeci to podtyp mieszany w którym występują oba typy zaburzeń. Zaburzenia te powinny występować od dłuższego czasu, być obecne w dzieciństwie i obecnie występować we wszystkich obszarach życia. Może być tak, że chaos w pracy wcale nie jest spowodowany Twoimi zaburzeniami, a złą organizacją po stronie pracodawcy, twoim niedopasowaniem do stanowiska i wieloma innymi czynnikami. Ale większość osób, które rzeczywiście ma ADHD, czytając te pytania nie ma wątpliwości, a nawet płacze czując ulgę, że wreszcie ktoś opisał jej problemy. Oraz, że nie jest sama. Ja ryczałem jak bóbr :) Jak wygląda diagnoza? Diagnoza wygląda inaczej w różnych krajach. W USA rzeczywiście – według wielu opinii specjalistów – ADHD orzekane jest zbyt często. Wynika to z nacisków producentów leków, a także z chęci znalezienia “lekarstwa” na to, że… dzieci chcą być dziećmi. Nie oszukujmy się, spora część dzieciaków przejawia naturalnie symptomy opisane wyżej, choć oczywiście w różnym nasileniu. Nasze dorosłe społeczeństwo jest dość zorganizowane, a dzieciaki są żywiołem – są rozbiegane, mają dużo energii i mają ciekawsze rzeczy do roboty niż odrabianie lekcji :) Dodatkowo smartfony i inne ekrany powodują, że są przebodźcowane, ale o tym napiszę kiedy indziej. Oczywiście ADHD występuje też u dzieci, ale przecież nie u wszystkich, które mają dużo energii, czy problemy ze skupieniem! W Polsce diagnozą zajmuje się psycholog i psychiatra. Ja opiszę swoją, która odbyłem w poradni Poza Schematami w Warszawie. Po umówieniu się przychodzimy na diagnozę do psychologa. Ja o dziwo nie spóźniłem się, tak bardzo zależało mi na spotkaniu, że byłem chyba pół godziny wcześniej ;) Całość składa się z czterech – pięciu spotkań z psychologiem i jednym z psychiatrą. Pierwsze z czterech półtoragodzinnych spotkań upłynęło mi głównie na opisywaniu problemów w różnych obszarach i “wyrzucaniu” z siebie tego wszystkiego. To naprawdę oczyszczające. Następne spotkania upływają na: wywiadach i testach sprawdzających nasilenie symptomów w różnych obszarach wywiadach i testach sprawdzających zaburzenia towarzyszące wywiadach i testach badających test osobowości różnych testach na inteligencję – nie są to tylko klasyczne testy IQ, a raczej takie badające rozwój dość szeroko Po ostatnim spotkaniu musimy odczekać co najmniej dwa tygodnie. Jeśli jesteśmy przekonani o ADHD (w moim wypadku wyszło to właściwie już na samych spotkaniach) możemy od razu zrobić zestaw badań z listy, którą dostajemy. Będzie to między innymi EKG, czy badanie enzymów wątrobowych. Spotkanie z psychiatrą miało charakter nieco krótszy i miało na celu zdiagnozowanie ewentualnej współtowarzyszącej depresji, oraz doboru leków. O lekach napiszę osobny tekst. Ile to kosztuje? To oczywiście zależy. Ja płaciłem 190 zł za jedną wizytę u psychologa oraz 160 za wizytę u psychiatry. 920 zł to dla niektórych spora kwota, jednak w wielu przypadkach taka wiedza, a także następne kroki mogą być bezcenne. Co daje diagnoza i co dalej? Niestety diagnoza nie powoduje, że dostaniesz rentę, zapomogę, czy inny bonus finansowy ;) Dla mnie diagnoza była pewnym rodzajem odpowiedzi na nurtujące mnie od lat pytania – dlaczego taki jestem, czy tylko ja tak mam itp. Wiele osób zatrzymuje fakt diagnozy dla siebie i ja doskonale to rozumiem. Nie wszyscy są gotowi by mówić o tym publicznie, choćby dlatego, że może to wiązać się z pewną “łatką” czy nawet protekcjonalnym podejściem w pracy, czy wśród znajomych. Ja jako ekstremalny ekstrawertyk nie miałem z tym problemu, tym bardziej, że jako twórca internetowy chcę zwiększać świadomość ADHD. To też dobry start do naprawiania relacji z partnerem, czy partnerką, bo jako osoba z ADHD pewnie także na tym polu nie masz łatwo. Tu dużo zależy od wyrozumiałości drugiej osoby oraz jej empatii. ADHD nie jest klasyfikowane jako choroba, ani niepełnosprawność. Wiele osób traktuje je jako błogosławieństwo i przekleństwo na raz. Skoro druga osoba pokochała Cię za osobowość, to wszelkie adehadowe “odpały” pewnie były częścią tego uczucia. Choć rozumiem, że może to bardzo przeszkadzać w zorganizowanym życiu. Ale diagnoza to dopiero początek drogi! Diagnoza nie może być wymówką! To chyba najtrudniejsze w tym wszystkim. Z jednej strony wiem, że wiele kwestii nad którymi pracowałem było poza moim zasięgiem. To kwestia mojej budowy mózgu, a nie lenistwa czy braku chęci. Jednak nie oznacza to, że musimy poddać się w każdym obszarze. Owszem, warto jeszcze raz przemyśleć na ile zorganizowane musi być nasze życie, czy zawód który wykonujemy jest do nas dopasowany, a także znaleźć narzędzia, które nam w tej organizacji pomogą. Wielu osobom pomagają też leki. Natomiast rzeczywiście trzeba będzie sporo popracować nad tymi obszarami, które chcemy zmienić. I tak, to może być trudne. Ale osoba z ADHD może być w problematycznych obszarach lepsza niż osoba neurotypowa, tak samo jak osoba niewidoma może być lepsza w układaniu kostki Rubika niż osoba bez wad wzroku. Choć na pewno więcej ją to kosztuje. Terapie alternatywne są powszechnymi źródłami wsparcia dla ADHD u dorosłych. Leczenie bez leków może obejmować alternatywne terapie, takie jak neurofeedback, EMDR i terapia poznawczo-behawioralna (CBT) w ADHD, w tym chiropraktyka, terapia koni i akupunktura. Ponieważ terapie alternatywne rzadko wymagają obszernych badań Zachowanie osoby dorosłej cierpiącej na ADHD może irytować obserwatorów, czasem nawet wywoływać u nich poczucie zagrożenia. Dlatego warto poświęcić chwilę na zrozumienie, z czego wynika i czym to zaburzenie się objawia. Impulsywność u dorosłych z ADHD przejawia się jako częste przerywanie wypowiedzi innych osób, trudność w czekaniu na swoją kolej, gwałtowne, często nieadekwatne do sytuacji reakcje emocjonalne, ekspresyjna mimika i gestykulacja. Spis treściPrzyczyny ADHDObjawy ADHD u osób dorosłychProblemy, z którymi borykają się dorośli z ADHDJak pomóc dorosłym z ADHD?Trudna diagnostyka ADHDADHD objawia się inaczej u mężczyzn, inaczej u kobiet Poradnik Zdrowie: kiedy iść do psychologa? Ludzi dotkniętych ADHD, czyli zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem koncentracji uwagi, często nazywa się bałaganiarzami, którzy nie potrafią wokół siebie utrzymać porządku i dobrze zorganizować sobie czasu Są nieskoncentrowani lub zamyśleni. Działają bez zastanowienia się lub zbyt wolno. Łatwo wybuchają. To zachowania i cechy widoczne już na pierwszy rzut oka. Ale można też spotkać się z opinią, że ADHD to wymyślony problem, który ma być usprawiedliwieniem dla źle wychowanych i krnąbrnych osób. W powszechnej świadomości ADHD to przypadłość przypisywana dzieciom i młodzieży. Niestety, to również problem dorosłych, którzy są w o wiele trudniejszej sytuacji niż dzieci czy młodzież. Tym bowiem wybacza się nadpobudliwość licząc na to, że wyrosną z niej. Dorośli z tą dysfunkcją nie są akceptowani. Często określa się ich jako leniwych, chamskich, kłótliwych, awanturników lub po prostu, jako ludzi głupich czy szalonych. Problemem dorosłych jest i to, że ich przypadłość nie jest bardzo często zdiagnozowana, a więc także nie jest leczona. Poza tym, wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że jest chora i nie szuka specjalistycznej pomocy. Przyczyny ADHD ADHD nie jest wynikiem złego wychowania, zaniedbywania dziecka przez rodziców, ale zaburzeniem uwarunkowanym genetycznie, które ujawnia się zazwyczaj w pierwszych latach życia. Schorzenie jest związane z neurobiologicznymi zmianami funkcji mózgu. Z upływem lat nasilenie objawów dysfunkcji słabnie, ale nie udaje się ich całkowicie wyleczyć. Wśród głównych przyczyn schorzenia wymienia się czynniki związane z funkcjonowaniem mózgu. Współczesna wiedza pozwala sądzić, że za wystąpienie ADHD odpowiadają zmiany w metabolizmie neuroprzekaźników, które są odpowiedzialne za przesyłanie bodźców z jednej komórki nerwowej do drugiej. Precyzując, chodzi o zmniejszoną aktywność noradrenaliny (odpowiada za koncentrację) i dopaminy (steruje bodźcami i napędem) oraz serotoniny (impulsywność, dopasowanie zachowania do sytuacji). Istotą choroby jest to, że wymienione hormony rozpadają się zbyt szybko i bardzo intensywnie. Następstwem tego są zaburzenia w przekazywaniu informacji. Te zaś wywołują problemy z koncentracją i impulsywność. Praktycznie rzecz ujmując można powiedzieć, że mózg cierpiących na ADHD nie radzi sobie z blokowaniem nieistotnych bodźców i wybieraniem tych, które w konkretnej sytuacji są najważniejsze. Dlatego chorzy zapominają o wielu rzeczach lub też łatwo się dekoncentrują. Wiedzy o funkcjonowaniu mózgu osób z ADHD dostarczają badania obrazowe. Wykonując czynnościowy rezonans magnetyczny można zlokalizować obszary mózgu aktywne podczas wykonywania określonego zadania. Można też ocenić przepływ krwi przez naczynia, a dokładniej proporcje krwi utlenowanej do nieutlenowanej. Na tej podstawie wiadomo, które obszary mózgu zużywają mniej lub więcej tlenu podczas wykonywania jakiegoś zadania. Jeżeli w porównaniu ze zdrowymi u chorych w jakimś obszarze mózgu jest mniejsze zużycie tlenu, to prawdopodobnie ta jego część gorzej pracuje. W badaniu PET można ocenić metabolizm znakowanej glukozy i na tej podstawie ocenić aktywność danego obszaru mózgu. U pacjentów z ADHD, w płatach czołowych mózgu metabolizm glukozy jest słabszy niż u osób zdrowych. To zaś jest powodem deficytu uwagi. Wśród przyczyn ADHD wymienia się także powikłania okołoporodowe, palenie papierosów i picie alkoholu przez kobiety oczekujące dziecka oraz zatrucia ołowiem. Objawy ADHD u osób dorosłych Aby móc rozważać występowanie ADHD u osoby dorosłej musi występować przynajmniej 6 z 10 objawów charakterystycznych dla dziecięcej i młodzieńczej postaci schorzenia. Są to: problemy z koncentracją, łatwe rozpraszanie uwagi, nadpobudliwość, problemy z jednoczesnym wykonywaniem dwóch czynności, niecierpliwość, wahania nastrojów, nieumiejętność panowania nad emocjami, nadmierna drażliwość, brak zorganizowania i nieumiejętność radzenia sobie ze stresem, trudności w tworzeniu relacji partnerskich, obniżona samoocena, brak wiary w siebie, pamięć niepowodzeń. Problemy, z którymi borykają się dorośli z ADHD Problemy społeczne i życiowe chorych na ADHD bardzo często wynikają z tego, że zarówno bliscy, jak i obcy ludzie nie rozumieją mechanizmów poszczególnych zachowań. Ich przejawy mogą irytować obserwatorów, czasem nawet wywoływać w nich lęk, a nawet poczucie zagrożenia własnego bezpieczeństwa. Dlatego warto poświęcić chwilę na zrozumienie z czego wynikają i jak się przejawiają najważniejsze zachowania chorych na ADHD. Impulsywność wynika z kłopotów z odraczaniem. Pomimo tego, że chory wie, jak należy zachować się w danej sytuacji, nie potrafi zahamować własnej reakcji. Choremu trudno przerwać nie tylko myśli czy impulsy, ale także działania. Gdy ktoś prosi – podejdź do mnie – w odpowiedzi słyszy „zaraz”, ale chory kontynuuje swoje zajęcie, zamiast zrealizować prośbę. Z impulsywności wynika także chęć natychmiastowej reakcji na pojawiający się bodziec – muszę to zrobić natychmiast, muszę to zaraz mieć, bez zastanowienia się, jakie będą konsekwencje takiego postępowania. Impulsywność u dorosłych przejawia się jako częste przerywanie wypowiedzi innych osób, trudność w czekaniu na swoją kolej, gwałtowne, często nieadekwatne do sytuacji reakcje emocjonalne, zapominanie o terminach spotkań czy wydarzeń, intensywne, ale nietrwałe relacje z innymi ludźmi, kłopoty z utrzymaniem porządku w mieszkaniu czy w miejscu pracy. Zaburzenia uwagi to słaba zdolność do koncentrowania się na konkretnym zadaniu. Oznacza to, że chory ma problem nie tylko z rozpoczęciem wykonywania czynności np. słuchania, ale także z jej utrzymaniem, czyli kontynuacją. Takie zachowanie może być odebrane, jako znudzenie. Chorzy mają też niedostatecznie wykształconą pamięć krótkotrwałą (roboczą), co często przekłada się na rozpoczęcie jakiej pracy, ale porzucenie jej przed zakończeniem. Dzieje się tak, ponieważ inny bodziec był wyraźniejszy, albo nowy i ten przykuł uwagę, zainteresował chorego. Osoba z ADHD nie może skoncentrować się na jednym źródle bodźców np. na wysłuchaniu wykładu. Gdy ten trwa za długo, uwaga przechodzi na czynności bezproduktywne – patrzenie w okno, mazanie po kartce czy bawienie się ołówkiem. Chory postrzegany jest jako człowiek bujający w obłokach lub marzyciel. Zaburzenie uwagi to również słabo wykształcona zdolność do samoobserwacji, obierania celów i tworzenia planu życiowego, ale także chęć robienia wszystkiego po swojemu, co utrudnia współpracę z innymi ludźmi. Człowiek z zaburzeniem uwagi nie dostrzega szczegółów, przez co jest uważany za roztargnionego i lekceważącego swoje obowiązki, ale on nie potrafi długo koncentrować się na jednym zadaniu. To bywa też przyczyną zapominania, gubienia lub zostawiania swoich rzeczy w różnych miejscach. Nadruchliwość – czyli nadmierna, niczym nieuzasadniona ruchliwość może manifestować się ciągłym wstawaniem, chodzeniem po pokoju lub też szybkim poruszaniem stopy czy dłoni. Z czasem jednak nadruchliwość przekształca się w brak aktywności fizycznej, ale u chorego dominuje wewnętrzny niepokój i nerwowość. Jak pomóc dorosłym z ADHD? ADHD to podstępna przypadłość, której objawy wpływają nie tylko na ocenę chorego przez otoczenie, ale także na postrzeganie samego siebie. Niskie poczucie własnej wartości, brak życiowej zaradności, poczucie odrzucenia i wyizolowania to tylko niektóre z cech chorych. Ale przekładają się one na trudności z uczeniem się nowych rzeczy, kłopoty w pracy i trudne relacje ze znajomymi. To wszystko prowadzi do bólu psychicznego, bezskutecznych prób zrozumienia samego siebie i braku wiary we własne możliwości. Niska ocena własnej wartości nie pozwala cieszyć się z życia i osiągniętych sukcesów. Zawsze dostrzega się ciemną stronę sytuacji, nawet jeśli jest to nieprawdziwa ocena. Nieleczone ADHD nie tylko rujnuje codzienne życie chorego, ale może też prowadzić do poważnych zaburzeń psychicznych, jak depresja, zaburzenia lękowe, nałogi i uzależnienia. Brak terapii może objawiać się zaburzeniami równowagi, snu, jąkaniem się, a nawet bardzo brzydkim pismem. Obecnie uważa się, że jeśli objawy ADHD są mało uciążliwe dla chorego i jego otoczenia, terapię można ograniczyć do doradztwa psychologicznego, które będzie polegało na nauce planowania czasu i zajęć, jakie należy wykonać każdego dnia. Gdy jednak objawy są bardzo nasilone, potrzebne jest wsparcie farmakologiczne. Chorym zaleca się zażywanie leków psychostymulujących lub przeciwdepresyjnych, które regulują nieprawidłowości neurologiczne. Uporządkowanie świata wokół siebie to dla wielu chorych podstawa funkcjonowania. Ludzie cierpiący na ADHD, jeśli tylko wybiorą dla siebie właściwą drogę, znajdą ciekawą i pełną nowych wyzwań pracę są, odnajdą się. To ludzie utalentowani, pełni pomysłów i potrafiący osiągać sukcesy. Wystarczy podać kilka nazwisk osób, które miały ADHD, a ich osiągnięcia życiowe wciąż podziwia cały świat – Tomasz Edison (wynalazca fonografu i żarówki), Pablo Picasso (malarz), Ernest Hemingway (pisarz), Albert Eistein (genialny fizyk, twórca teorii względności), Winston Churchill (premier Zjednoczonego Królestwa), Alexander Graham Bell (wynalazca telefonu), John F. Kennedy (prezydent USA) czy wreszcie Cher (piosenkarka), Whoopi Goldberg (aktorka) czy Michael Jordan (koszykarz NBA). Wyniki nielicznych badań nad osobami dorosłymi z ADHD potwierdzają, że na świecie żyje 6% osób z nadpobudliwością ruchową i z deficytem uwagi. Lekarze sądzą jednak, że to dane bardzo zaniżone, ponieważ, jak już wspomniano, u wielu osób schorzenie nie jest rozpoznane. Mężczyźni 4 razy częściej zmagają się z ADHD niż kobiety. W przypadku aż 65% dzieci, u których rozpoznano przypadłość, objawy utrzymują się także w wieku dorosłym i często przybierają postać depresji, lęków, impulsywności lub też utrudniają utrzymanie związków partnerskich. Wiadomo też, że jeśli w rodzinie ktoś miał ADHD to ryzyko wystąpienia dysfunkcji w kolejnych pokoleniach rośnie nawet siedmiokrotnie. Jeżeli ADHD ma rodzić, to potomek ma 50% szans na odziedziczenie choroby. Trudna diagnostyka ADHD Niska świadomość samych chorych, ich bliskich oraz – niestety – wielu lekarzy przysparza problemów w prawidłowej ocenie pacjenta. Zwłaszcza, że nadpobudliwości z deficytem uwagi towarzyszą inne zaburzenia psychiczne lub nałogi, które zamazują prawdziwy obraz schorzenia. Problemem jest i to, że nie opracowano dotychczas kryteriów diagnozowania dorosłych. Diagnostyka ADHD u dorosłych jest oparta na tych samych kryteriach, jakie stosuje się do oceny osób dorastających. Wielu lekarzy podważa ich wartość, ponieważ psychika nastolatka jest znacząco inna od psychiki osoby dorosłej. Co za tym idzie, inne mogą być nie tylko objawy, ale także ich nasilenie. Objawy ADHD u dorosłych mogą być brane pod uwagę po wcześniejszym wykluczeniu innych schorzeń i zaburzeń np. zaburzeń osobowości, urazów mózgu, zaburzeń metabolizmu tarczycy, nadużywania substancji psychoaktywnych, fobii, bezsenności itp. Ważną informacją dla lekarza jest także fakt czy objawy występowały w dzieciństwie, przed 7. rokiem życia. Specjaliści wyróżniają trzy podtypy ADHD: podtyp z przewagą impulsywności i nadpobudliwości, podtyp ADD z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi. Jest trudniejszy do zdiagnozowania ponieważ u pacjentów nie występuje nadpobudliwość, l podtyp mieszany. ADHD objawia się inaczej u mężczyzn, inaczej u kobiet Tak, jak kobiety różnią się od mężczyzn, tak i ich chorowanie na ADHD jest różne. U kobiet częściej występuje podtyp schorzenia z zaburzeniami koncentracji uwagi, często bez oznak nadpobudliwości. Dlatego też często są określane jako marzycielki lub bujające w obłokach. Są bardzo wrażliwe na krytykę, a gdy uważają, że są źle rozumiane – szybko się wycofują. Kobiety z ADHD są bardziej narażone na stres i występowanie zaburzeń lękowych. Często są oceniane jako leniwe, ponieważ samodzielnie nie potrafią zmobilizować się do działania. Ponieważ gorzej radzą sobie w kontaktach społecznych, rzadziej otrzymują wsparcie otoczenia. To zresztą często niesłusznie obarcza je za niepowodzenia życiowe. Deficyt uwagi to najczęstszy problem u dorosłych z ADHD. Jest on przyczyną poważnych problemów w codziennym życiu i negatywnie wpływa też na ocenę pracy. Osoby takie są częściej niż inni zwalniane z pracy, ponieważ przełożeni postrzegają ich jako osoby wolniejsze i mniej efektywne w wykonywaniu poleceń. Chore kobiety mają niższą samoocenę i źle znoszą trudności życiowe. W ich obliczu często zachowują się nieracjonalnie, co demonstrują poprzez gwałtowne zmiany nastroju. Są też podatniejsze na uzależnienia od alkoholu i narkotyków. Uważa się też, że kobiety z ADHD są gorszymi kierowcami niż mężczyźni. Podobno częściej wymuszają pierwszeństwo, jeżdżą z nadmierną prędkością i częściej powodują wypadki. Objawy ADHD nasilają się pod wpływem estrogenów, których poziom we krwi podnosi się w pierwszej fazie cyklu. Wtedy też dodatkowym objawem jest wyczerpanie i przewlekłe zmęczenie, które nie ustępuje po długim wypoczynku czy niczym nie zakłóconym śnie. Mężczyźni częściej są wybuchowi. Są gorszymi słuchaczami i często zapominają o ważnych sprawach czy spotkaniach. Jednocześnie są niezwykle kreatywni i perfekcyjni w działaniu. Wielu chorych nie akceptuje też swojego wyglądu. Dieta ułatwiająca funkcjonowanie z ADHD Holenderscy lekarze przekonują na łamach medycznego pisma „Lancet”, że dokuczliwe dla pacjenta i niezrozumiałe dla otoczenia objawy ADHD można łagodzić dietą. Ale musi być to dieta pozbawiona produktów, które podnoszą poziom przeciwciał IgG we krwi. To rodzaj diety eliminacyjnej, podobnej do tej stosowanej w przypadku alergii. Z codziennej diety na 5 tygodni trzeba wykluczyć produkty zbożowe, mleczne, ryby oraz orzechy. Jeżeli objawy ADHD będą łagodniejsze, Holendrzy zalecają wykonanie testów, które określą, jakie produkty „uczulają” konkretnego pacjenta. Opracowano na podstawie materiałów prasowych oraz książki Sabine Bernau „ADHD u dorosłych. Poradnik – jak z tym żyć”. Leki przepisywane na ADHD u dorosłych zwykle są stymulantami, takimi jak metylofenidat lub amfetamina, które pomagają w kontrolowaniu objawów takich jak impulsywność, rozproszenie uwagi i nadpobudliwość. Istnieją również inne rodzaje leków, takie jak atomoksetyna i guanfacyna, które są nie-stymulantami i mogą być bardziej Spektrum ADHD obejmuje szereg objawów, z których wszystkie wskazują na obecność zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Istnieje jednak znaczne zróżnicowanie w rodzaju i nasileniu test łączy w sobie spostrzeżenia z kilku wcześniejszych prób badania spektrum ADHD i stanowi pojedynczy, złożony test mierzący występowanie ADHD za pomocą siedmiu różnych wpasowujesz się w spektrum ADHD? Dla każdego z poniższych pytań wskaż swój stopień zgodności. Test na spektrum ADHD IDRlabs (IDR- ADHDST) został opracowany przez IDRlabs. Test IDR- ADHDST opiera się na pracy dr. Lenarda Adlera i jego współpracowników, którzy stworzyli skalę do samookreślenia ADHD u dorosłych (ADHD Adult Self-Report Scale, ASRS). Test IDR- ADHDST nie jest powiązany z żadnym konkretnym naukowcem z dziedziny psychopatologii lub stowarzyszonymi instytucjami. Test na spektrum ADHD IDRlabs został oparty na kryteriach kwestionariusza ASRS dla zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi opublikowanych w Kessler RC, Adler L, Ames M, Demler O, Faraone S, Hiripi E, Howes MJ, Jin R, Secnik K, Spencer T, Ustun TB, Walters EE. The World Health Organization Adult ADHD Self-Report Scale (ASRS): a short screening scale for use in the general population. Psychol Med. 2005 Feb;35(2):245-56. doi: PMID: 15841682; Adler LA, Spencer T, Faraone SV, Kessler RC, Howes MJ, Biederman J, Secnik K. Validity of pilot Adult ADHD Self-Report Scale (ASRS) to Rate Adult ADHD symptoms. Ann Clin Psychiatry. 2006 Jul-Sep;18(3):145-8. doi: PMID: 16923651; Adler, L., Faraone, S., Sarocco, P., Atkins, N., Khachatryan, A. (2018). Establishing US norms for the adult ADHD self-report scale and characterizing symptom burden among adults with self-reported ADHD. The International Journal of Clinical Practice. Praca dr. Adlera i jego współpracowników wpłynęła również na niektóre kryteria diagnostyczne uwzględnione w szeroko stosowanym narzędziu psychologicznym: skali do samookreślenia ADHD u dorosłych (ASRS), do użytku klinicznego, zwłaszcza przez wykwalifikowanych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego. Niniejszy test służy wyłącznie celom edukacyjnym. IDRlabs i niniejszy test na spektrum ADHD IDRlabs są niezależne od powyższych badaczy, organizacji lub powiązanych z nimi instytucji. Test na spektrum ADHD opiera się na słynnym i wysoko ocenionym narzędziu do oceny klinicznej koncepcji spektrum ADHD i innych zaburzeń psychotycznych. Należy pamiętać jednak, że bezpłatne, internetowe testy i quizy, takie jak ten, są jedynie „rzutem oka” na badaną kwestię i nie zapewniają dokładnej oceny potencjalnej choroby. Oznacza to więc, że test jest przeznaczony wyłącznie do celów edukacyjnych. Ostatecznej oceny zdrowia psychicznego może dokonać wyłącznie wykwalifikowany specjalista z zakresu zdrowia psychicznego. Jako wydawcy tego bezpłatnego, internetowego testu na spektrum ADHD, umożliwiającego samoocenę pod kątem oznak i objawów tego zaburzenia, dołożyliśmy wszelkich starań, aby test był jak najbardziej wiarygodny i rzetelny, poddając go kontroli statystycznej i walidacji. Bezpłatne, internetowe quizy, takie jak ten test na spektrum ADHD, nie stanowią profesjonalnej oceny ani żadnego rodzaju zaleceń; test jest dostarczany całkowicie na zasadzie „tak, jak jest”. Aby uzyskać więcej informacji na temat któregokolwiek z naszych internetowych testów i quizów, zapoznaj się z naszymi Warunkami Korzystania z Usługi.
ADHD bardzo często jest mylone z wieloma zaburzeniami, dlatego nasz zespół ekspertów stawia na rzetelną diagnostykę. Oprócz specjalistycznego testu DIVA 5.0. wspomagamy nasze metody nowoczesnym badaniem MOXO, które dodatkowo upewnia nas w postawieniu właściwej diagnozy. Ponadto wiemy, że podejście do skutecznego leczenia ADHD musi.
test na adhd dla dorosłych
