Zapalenia ucha zewnętrznego charakteryzuje się uogólnionym zapaleniem skóry przewodu słuchowego, które może rozprzestrzeniać się również na małżowinę uszną oraz błonę bębenkową. Dolegliwości występujące przy zapaleniu ucha zewnętrznego to: • ból ucha (ból przy ucisku na skrawek , może być bardzo silny.) • świąd
Nowotwór kości u psa Zaczyna się od niewinnego bólu łapy lub kulawizny. Potem pojawia się obrzęk okolicy stawu, zwierzak staje się apatyczny, nie chce chodzić. Powszechnie stosowane środki przeciwbólowe przynoszą chwilową poprawę, jednak objawy w ciągu miesiąca lub dwóch coraz bardziej nasilają się. W lecznicy zdjęcie rentgenowskie ujawnia szokującą prawdę – zmiany w kości sugerujące kostniakomięsaka… Co to jest kostniakomięsak?Jakie są przyczyny powstawania kostniakomięsaków?Czy mój pies jest w grupie ryzyka?Rasy predysponowane:W których kościach guzy lokalizują się najczęściej?Nowotwór kości objawyKostniakomięsak u psa objawyKostniakomięsak u kota objawyCzy to na pewno kostniakomięsak?Kostniakomięsak leczenieZabieg chirurgicznyChemioterapiaRadioterapiaLeczenie przeciwbóloweBifosfonianyKostniakomięsak u psa i kota rokowaniaLokalizacji guzaZastosowania leczenia dodatkowegoWystępowania przerzutów do regionalnych węzłów chłonnychAktywności fosfatazy zasadowejStopnia złośliwości histologicznej nowotworuWyobraź sobie Co to jest kostniakomięsak? Kostniakomięsak (Osteosarcoma) to złośliwy, bardzo agresywny i silnie przerzutujący nowotwór kości, zbierający swoje żniwo zwłaszcza wśród psów ras dużych i olbrzymich. U tych psów Osteosarcoma stanowi około 6% wszystkich złośliwych guzów. U kotów występuje rzadziej, a dodatkowo ma mniejszą zdolność do dawania przerzutów odległych. Jakie są przyczyny powstawania kostniakomięsaków? Nadal do końca nie wiadomo… Wysunięto kilka teorii, które miałyby tłumaczyć, dlaczego dochodzi do ich rozwoju u zwierząt: U dużych i olbrzymich ras psów może dochodzić do powtarzających się uszkodzeń i drobnych pęknięć tkanki kostnej okolicy przynasadowej kości. Według niektórych badaczy procesy naprawcze zachodzące w tych regionach mogą być przyczyną powstawania klonów komórek ze zmutowanym materiałem genetycznym. Istnieją doniesienia dotyczące związku tych złośliwych nowotworów z metalowymi implantami (stosowanymi do stabilizacji złamań kości), z przewlekłymi stanami zapaleniami kości czy wcześniejszymi urazami mechanicznymi. Radioterapia. U psów i kotów opisano przypadki pojawienia się osteosarcomy w miejscach wcześniejszego naświetlania z powodu leczenia innego nowotworu w tym miejscu. Podłoże genetyczne powstawania kostniakomięsaka jest przedmiotem intensywnych badań, zwłaszcza w odniesieniu do faktu rodzinnego występowania tego nowotworu. Niektóre badania wskazują na silną korelację pomiędzy wczesną kastracją a występowaniem guzów kości, zwłaszcza u psów ras dużych i olbrzymich. Czy mój pies jest w grupie ryzyka? Golden retrievery są w grupie zwiększonego ryzyka Najczęściej kostniakomięsaki diagnozowane są u dorosłych psów ras dużych i olbrzymich. Guzy pojawiają się w różnym wieku (średnia wieku 7 lat), a szczególnie często stwierdzane są u psów 3 i 8 letnich. Niestety, nowotwór zdarza się nawet u zwierząt młodszych niż 6 miesięcy. U kotów kostniakomięsaki stwierdzane są w różnym wieku (od 1 roku do 20 lat), najczęściej jednak u zwierząt 8,5-10 letnich. Nie stwierdza się predylekcji rasowej czy związanej z płcią. Rasy predysponowane: owczarki niemieckie, bernardyny, dogi niemieckie, rottweilery, setery, dobermany, berneńskie psy pasterskie, golden retrievery, boksery. Częściej chorują samce niż samice ( w wymienionych rasach psów). Masa oraz wysokość ciała są nawet ważniejszymi czynnikami predylekcyjnymi niż rasa. Okazuje się bowiem, ze 29% wszystkich przypadków osteosarcomy stwierdzono u psów o masie ciała powyżej 40 kg, podczas gdy 5% osobników ważyło mniej niż 15 kg. Bardziej narażone są również zwierzęta po zabiegach ortopedycznych, zwłaszcza te, u których na skutek stabilizacji np. złamań pozostawiono metalowe implanty. Bardziej narażone są psy po zabiegach ortopedycznych W których kościach guzy lokalizują się najczęściej? U psów zmiany nowotworowe dotyczą najczęściej szkieletu obwodowego (w 75%). Usadawiają się one zwykle w obszarze nasad kości długich. W przypadku guzów kości kończyn – 2 razy częściej pojawiają się one w kończynach piersiowych niż miednicznych. Najczęściej obserwowane są w obrębie: dalszej nasady kości promieniowej, bliższym odcinku kości ramiennej, rzadziej w dalszym odcinku kości łokciowej, bliższym lub dalszym odcinku kości udowej lub strzałkowej („blisko kolana, daleko od łokcia”), wyjątkowo stwierdzane są w kośćcu okolicy łokcia, stępu i nadgarstka. W 25 % kostniakomięsaki lokalizują się w szkielecie osiowym (czaszka, żuchwa, żebra, łopatki, kręgi) lub w tkankach miękkich. Osteosarcoma w obrębie kości czaszki ma mniejszy potencjał przerzutowy w porównaniu do guzów zlokalizowanych w obrębie kości kończyn, miednicy czy żeber. Rzadko pojawiają się zmiany wieloogniskowe (czyli guzy w kilku kościach jednocześnie). U kotów zmiany najczęściej zlokalizowane są w kościach długich, rzadziej w szkielecie osiowym. Znamienne jest, że u tego gatunku zwierząt w około 1/3 przypadków kostniakomięsaków zmiany wywodzą się z tkanek miękkich pozaszkieletowych: gruczoł mlekowy, gałka oczna, okolica międzyłopatkowa. W tym ostatnim przypadku uznaje się je za mięsaki poszczepienne. Więcej na ich temat dowiesz się z artykułu „Nowotwór po szczepieniu u kota: mięsak poiniekcyjny„ Jakie są objawy osteosarcomy? Kostniakomięsak u psa objawy Przy kostniakomięsakach kończyn na pierwszy plan zwykle wysuwa się bolesność (najczęściej przynasadowej części kości) oraz różnego stopnia kulawizna, która z czasem pogłębia się. Widoczna może być deformacja, która powiększa się, staje się cieplejsza i obejmuje coraz większy obszar kończyny. Im dłużej trwa proces patologiczny, tym zwierzę coraz bardziej odciąża chorą łapę, tkanka mięśniowa ulega zanikowi. Czasem też dochodzi do powiększenia okolicznych węzłów chłonnych. Bywa również, że w miejscu pojawienia się nowotworu dochodzi do patologicznego złamania kości. W przypadku nowotworu zlokalizowanego w obrębie szkieletu osiowego objawy mogą być różnorodne i zależne od miejsca lokalizacji. Z reguły zauważalna jest mniejsza lub większa deformacja w obrębie czaszki, obręczy miednicznej, łopatki lub żeber. Kostniakomięsaki żuchwy lub szczęki mogą powodować: ślinotok, zaburzenia połykania, brak apetytu, wytrzeszcz gałki ocznej, niemożność zamknięcia szczęk lub problemy z ich otwieraniem. Przy nowotworach zatok i jamy nosowej dochodzi do zaburzeń oddechowych, wypływu z nosa (początkowo surowiczego, zwykle jednak podbarwionego krwią lub ropnego). Przy zajęciu kości czaszki lub kręgów – możliwe objawy nerwowe różnego rodzaju i o różnym nasileniu. Przy współwystępowaniu przerzutów w płucach zauważalne są problemy oddechowe w postaci duszności, kaszlu lub nietolerancji wysiłkowej. Zdarza się, że te objawy bywają głównym motywem konsultacji w gabinecie weterynaryjnym, jeszcze zanim potwierdzi się obecność guza pierwotnego. Kostniakomięsak u kota objawy Zależą od umiejscowienia i zwykle są podobne do tych, występujących u psów. Z reguły jednak jest to deformacja zajętej okolicy oraz różnego stopnia kulawizna i bolesność kończyny. Czy to na pewno kostniakomięsak? Diagnostyka przy osteosarcomie By całkowicie potwierdzić, że mamy do czynienia z kostniakomięsakiem należy przeprowadzić dokładne badanie kliniczne oraz badania dodatkowe. Kluczową rolę odgrywa tu badanie rentgenowskie okolicy objętej procesem chorobowym. Przy podejrzeniu osteosarcomy niezbędne jest również wykonanie zdjęcia rtg klatki piersiowej w celu wykluczenia lub potwierdzenia obecności przerzutów. Kostniakomięsaki w 90-98% przypadków dają przerzuty do tkanki płuc. Szczególne znaczenie w określaniu dokładnego zasięgu procesu nowotworowego ma tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, zwłaszcza, jeśli pod uwagę bierze się zabieg operacyjny oszczędzający zajętą kończynę. Diagnoza zawsze powinna być potwierdzona badaniem histopatologicznym wycinka guza pierwotnego (biopsja gruboigłowa lub wycinek operacyjny). W przypadku powiększenia węzłów chłonnych wykonuje się biopsję aspiracyjną cienkoigłową w celu potwierdzenia występowania przerzutów. W przypadku planowanej chemioterapii należy wykonać: dokładne badanie morfologiczne, badanie biochemiczne krwi (ze szczególnym uwzględnieniem aktywności fosfatazy zasadowej), badanie moczu, badanie kardiologiczne, usg jamy brzusznej. Kostniakomięsak leczenie Zabieg chirurgiczny Zabieg chirurgiczny Podstawową metodą leczenia kostniakomięsaków u psów i kotów jest zabieg operacyjny, polegający na amputacji chorej kończyny. Dla wielu właścicieli jest to szok, zwłaszcza, jeśli choroba dotknęła psa rasy dużej lub olbrzymiej. Uważają, że psisko nie poradzi sobie z poruszaniem się, że będzie się męczyć. I rzeczywiście, jest kilka poważnych przeciwwskazań, przy obecności których odstępuje się od tak radykalnego zabiegu. Są to: masywne przerzuty do płuc, poważne problemy neurologiczne i/lub ortopedyczne w innych kończynach (np. nie wykonamy zabiegu amputacji przedniej kończyny u bernardyna z zaawansowaną dysplazją stawów biodrowych), u osobników bardzo otyłych. W pozostałych przypadkach zabieg odjęcia kończyny jest polecany zawsze, nawet u osobników bardzo dużych i ciężkich. Posiada on wiele zalet, mianowicie: jest stosunkowo krótki, nieskomplikowany, obciążony jest niskim ryzykiem komplikacji oraz zanieczyszczenia pola operacyjnego komórkami nowotworowymi (w porównaniu do innych technik operacyjnych), a co za tym idzie niskim ryzykiem powstania wznowy z powodu niecałkowitego wycięcia, pozwala na szybkie zniesienie bólu, jest zabiegiem względnie mało kosztownym, okres rekonwalescencji jest dość krótki. Przy guzach zlokalizowanych w szkielecie osiowym podstawą leczenia jest również zabieg chirurgiczny, jak np. maksilektomia (resekcja części lub całości kości szczękowej), mandibuletkomia (usunięcie fragmentu żuchwy) czy usunięcie zajętego przez nowotwór żebra. Przy nowotworach zlokalizowanych w łopatce lub kościach miednicy zastosowanie znajduje usunięcie tych kości z lub bez amputacji przynależnej kończyny. Chemioterapia Chemioterapia to dodatkowa metoda leczenia kostniakomięsaków, spowalniająca rozwój przerzutów. Najczęściej stosowanymi w chemioterapii lekami (w różnych kombinacjach) są: cisplatyna, karboplatyna, doxorubicyna. Radioterapia Leczenie radiacyjne, szczególnie przed zabiegiem operacyjnym stosowane jest do zminimalizowania ryzyka wznowy pooperacyjnej. Należy zaznaczyć, że nie wydłuża jednak zasadniczo czasu przeżycia u psów z kostniakomięsakiem. Częściej stosowana jako leczenie paliatywne do łagodzenia bólu u zwierząt z kostniakomięsakiem, u których nie przeprowadzono zabiegu chirurgicznego. Leczenie przeciwbólowe W sytuacjach zaawansowanych lub w przypadku, gdy właściciel nie wyraża zgody na zabieg chirurgiczny stosowane są niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak: karprofen, meloksykam, piroksykam. Można je stosować w połączeniu z lekami opioidowymi. Bifosfoniany To leki, wykazujące potencjalne korzyści u psów z kostniakomięsakiem. Mianowicie, poprzez hamowanie osteoklastów (komórek mających zdolność rozpuszczania i resorpcji tkanki kostnej) zmniejszają resorpcję kości. Do tej grupy należą między innymi: alendronat, pamidronat, zoledronat. Kostniakomięsak u psa i kota rokowania Kostniakomięsak u psa rokowania Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Rokowanie uzależnione jest między innymi od: Lokalizacji guza Podstawowym czynnikiem decydującym o dalszym rokowaniu jest możliwość doszczętnego usunięcia nowotworu. Pozostawione bez leczenia kostniakomięsaki kończyn u większości zwierząt doprowadzają do śmierci lub eutanazji w przeciągu 3 miesięcy od postawienia diagnozy, z czego 90% przypadków przyczyną jest obecność przerzutów w płucach. W przypadku, gdy jedyną metodą leczenia jest amputacja, przerzuty do płuc (rzadziej do kości) zdarzają się w około 72%. Mediana okresu przeżycia wynosi około 5 miesięcy, niecałe 2% pacjentów przeżywa jeszcze 2 lata. Guzy czaszki lub żuchwy cechują się mniejszą zdolnością dawania przerzutów i mają w związku z tym lepsze rokowanie w porównaniu do guzów kości kończyn. Wyjątkowo złe rokowanie dają kostniakomięsaki pozaszkieletowe – tu średni okres przeżycia od rozpoznania wynosi około 28 dni. Zastosowania leczenia dodatkowego W przypadku wzmocnienia zabiegu operacyjnego chemioterapią odsetek pacjentów przeżywających 2 lata sięga 26 %. Występowania przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych Jak można przypuszczać, rokowanie w takich przypadkach jest złe. Aktywności fosfatazy zasadowej Psy z wysoką aktywnością tego enzymu cechują się krótszym okresem przeżywalności i krótszym okresem wolnym od choroby. Stopnia złośliwości histologicznej nowotworu Im jest on wyższy, tym gorsze rokowanie. U kotów wyniki leczenia kostniakomięsaków kończyn w przypadku ich całkowitego usunięcia chirurgicznego są zadowalające. W niektórych przypadkach można uzyskać całkowite wyleczenie. W takich przypadkach średnia przeżywalność wynosi 24-49 miesięcy (nawet bez terapii dodatkowej). W przypadku guzów zlokalizowanych w szkielecie osiowym rokowanie z reguły jest złe. Bardzo ważne jest uświadomienie sobie, jak agresywny i bolesny jest ten nowotwór. Wbrew powszechnemu przekonaniu wielu właścicieli zwierzęta nie piszczą z bólu, nie wokalizują. One dzień po dniu przyzwyczajają się do chronicznego cierpienia, powoli zmniejszając swoją aktywność. Często opiekunowie są skonsternowani, gdy pytam ich, czy widzą ewidentne objawy bólowe u swojego pupila. Odpowiadają, że nie, że tylko ta kulawizna, nic poza tym… Kulawizna jest objawem bólu. Zmniejszony apetyt jest objawem bólu. Niechęć do wstawania i poruszania się są objawami bólu. Nie wolno tego lekceważyć! Wyobraź sobie Żeby uzmysłowić Ci, drogi Czytelniku, jak bardzo cierpi zwierzę z kostniakomięsakiem, opowiem teraz o pewnej pięknej samicy doga niemieckiego, nazywanej Sziną Waleczną. U Sziny został zdiagnozowany kostniakomięsak w lewej kończynie piersiowej. Dziewczyna nie chciała chodzić, była apatyczna, ewidentnie cierpiała. Zapadła decyzja o amputacji łapy. Było to ryzykowne, gdyż u naszej pacjentki wcześniej zdiagnozowano zaawansowaną kardiomiopatię. Jednak wszyscy, włącznie z Sziną byli zdeterminowani, by walczyć. Zabieg wykonano. Na drugi dzień dostaliśmy informację, że dzielna dożyca w nosie ma zalecenia lekarskie i radośnie podryguje na trzech łapach po całym ogrodzie. Wyobraź sobie, jak bardzo musiał ją boleć guz, skoro ból poamputacyjny był praktycznie niezauważalny? Według właściciela Szina zachowywała się jak szczeniak, odzyskała radość życia, kompletnie nie przejmując się tym, że została pozbawiona jednej kończyny. Amputacja kończyny psa – dlaczego tak się jej boimy? Amputacja łapy budzi u właścicieli wiele kontrowersji, jednak nie taki diabeł straszny. W ogromnej większości przypadków to właśnie ten zabieg poprawia komfort życia naszego pacjenta, pozbawia go bólu oraz daje szansę na dłuższe, wolne od cierpienia życie. Zwierzęta przyzwyczajają się bardzo szybko do poruszania się na trzech łapach. To my, ludzie, mamy najwięcej oporów z zaakceptowaniem inwalidztwa naszego zwierzęcia. Zupełnie niesłusznie, ponieważ nawet tak duże rasy jak dogi niemieckie świetnie sobie radzą. Dla nich najważniejsze jest to, że w końcu przestało boleć. A czy życie pozbawione bólu i cierpienia nie jest najważniejszym wyznacznikiem jego jakości? Masz pytania związane z kostniakomięsakiem u zwierząt? A może właśnie zmagacie się z tym paskudnym rakiem? Daj znać w komentarzu pod artykułem, z przyjemnością wyjaśnię Twoje wątpliwości.
Guz na szyi lub głowie – torbiel przywłośna. Na owłosionej skórze z tyłu głowy może utworzyć się także torbiel przywłośna. Zmiana ta powstaje na skutek zatkania ujścia mieszka włosowego oraz gromadzenia się mas rogowo-łojowych w jednym miejscu. Torbiel przywłośna może osiągać spore rozmiary kilku centymetrów średnicy. Nadwrażliwość dotykowa to problem, którego objawem jest odczuwanie dyskomfortu wtedy, gdy drażni je jakaś przyczepiona do ubrania metka lub gdy zostaną one… przez kogoś po prostu dotknięte. Dzieci z nadwrażliwością dotykową mogą unikać przytulania, zabaw, w trakcie których mogą pobrudzić sobie ręce, jak i wielu różnych pokarmów. Jakie są przyczyny nadwrażliwości dotykowej oraz jak ją leczyć? Spis treściNadwrażliwość dotykowa: przyczynyNadwrażliwość dotykowa: objawyNadwrażliwość dotykowa: rozpoznawanieNadwrażliwość dotykowa: leczenie Nadwrażliwość dotykowa (ang. tactile defensiveness) może być jednym z przejawów zaburzeń integracji sensorycznej. W ostatnich latach coraz większa uwaga – i to zarówno lekarzy, jak i pedagogów oraz rodziców – kierowana jest ku zaburzeniom integracji sensorycznej. Mianem tym określa się różnorodne zaburzenia, które wynikają z nieprawidłowej integracji w układzie nerwowym różnorakich, docierających do człowieka z otoczenia, bodźców, takich jak doznania dotykowe, wzrokowe, słuchowe czy odbiór położenia różnych części ciała w przestrzeni. Nadwrażliwość dotykowa: przyczyny W prawidłowych warunkach ludzki układ nerwowy zajmuje się integrowaniem różnych bodźców, z którymi styka się człowiek – po przeprowadzeniu swoistej "analizy" docierających doznań z różnych narządów zmysłowych możliwe staje się właściwe dla danej sytuacji reagowanie na docierające ze środowiska informacje. Tak jak to wyżej nadmieniono, do systemu nerwowego docierają bodźce odbierane przez różne narządy zmysłów – jednym z nich jest zmysł dotyku. Ogólnie zmysł dotyku uznawany jest za najbardziej rozbudowany spośród wszystkich ludzkich zmysłów, a do tego jest on tym spośród nich, który rozwija się najwcześniej. Za odbiór wrażeń dotykowych odpowiedzialne są (rozmieszczone przede wszystkim w skórze) receptory dotykowe, których poszczególne rodzaje są wrażliwe na zimno, ciepło, ból czy ucisk. Wyróżniane są ponadto dwa rodzaje odczuwanego przez ludzi dotyku. Pierwszym z nich jest dotyk protopatyczny, którego rolą jest odbiór informacji o bodźcu dotykowym oraz zainicjowanie ewentualnej reakcji obronnej wtedy, kiedy bodziec może stwarzać zagrożenie. Drugim natomiast rodzajem dotyku jest dotyk epikrytyczny, odpowiedzialny za różnicowanie różnorakich bodźców dotykowych. W prawidłowych warunkach, wraz z upływem czasu od przyjścia na świat, zmysł dotyku rozwija się, co zwiększa świadomość własnego ciała, jak i zwiększa świadomość orientacji w przestrzeni. U niektórych jednak osób proces ten nie przebiega prawidłowo, czego skutkiem może być nadwrażliwość dotykowa. Co za nią odpowiada, tego jednak, niestety, do końca nie wiadomo. Zwraca się uwagę na to, że zwiększyć ryzyko wystąpienia problemu może stosowanie przez matkę w czasie ciąży różnych używek (np. alkoholu), oprócz tego zwiększone ryzyko tego rodzaju zaburzeń integracji sensorycznej mogą mieć również te dzieci, które urodziły się przedwcześnie. Czytaj też: Co grozi wcześniakowi? Najczęstsze choroby wcześniaków Wśród teorii dotyczących przyczyn nadwrażliwości dotykowej warto wspomnieć o tej, która koncentruje się wokół nieprawidłowego odbioru doznań dotykowych w ośrodkowym układzie nerwowym. Według niej za problem miałoby odpowiadać to, że u niektórych osób analizowane są przede wszystkim doznania odbierane przez dotyk protopatyczny, z jednoczesnym zaniedbywaniem analizy informacji odbieranych przez dotyk epikrytyczny i to właśnie miałoby prowadzić do tego, że dla pacjenta z nadwrażliwością dotykową prawie każdy dotyk może być odbierany jako coś nieprzyjemnego. Czytaj też: Przeczulica (hiperestezja): przyczyny, objawy, leczenie Nadwrażliwość dotykowa: objawy Dla osoby z nadwrażliwością dotykową nieprzyjemny może być każdy dotyk – nawet taki, który u innych ludzi nie zwróciłby w ogóle ich uwagi. Przejawy tej nieprawidłowości widoczne mogą być już w bardzo wczesnym okresie życia i mogą nimi być trudności z przyjmowaniem mleka (biorące się z trudności ze ssaniem), a w późniejszym czasie trudności z rozszerzaniem diety (gdzie podczas podawania dziecku nowych pokarmów dochodzić może u niego do dławienia się czy nawet i wymiotów). Wraz z upływem czasu pojawiać się może coraz to więcej nieprawidłowości – wśród objawów nadwrażliwości dotykowej można wymienić: niechęć dziecka do przytulania się niechęć, ale i złość przy próbach obcinania paznokci, wycierania ręcznikiem czy przy przewijaniu unikanie dotykania rzeczy, którymi można się ubrudzić (dziecko z nadwrażliwością dotykową raczej unika zabawy plasteliną czy ciastoliną) unikanie chodzenia boso skargi na fakturę ubrań (osoby nadwrażliwe na dotyk mogą odczuwać bardzo silny dyskomfort np. wtedy, kiedy drażni je wystająca z ubrania metka), preferowanie luźnej, nieprzylegającej do ciała odzieży unikanie dotykania szorstkich lub bardzo miękkich przedmiotów niechęć do wszelkich zabaw manualnych Nadwrażliwość dotykowa skutkować może różnego rodzaju dyskomfortem – u jednych pacjentów dotyk prowadzi do drażliwości, u innych zaś nawet i do agresji. Zdarzać się może, że dziecko nadwrażliwe na dotyk może mieć trudności ze skupieniem uwagi, czasami wyraźnie widoczna bywa również u niego nadruchliwość. Nadwrażliwość dotykowa: rozpoznawanie Samą nadwrażliwość na dotyk, podobnie jak innego rodzaju zaburzenia integracji sensorycznej, rozpoznać można z wykorzystaniem standaryzowanych testów i kwestionariuszy. Warto tutaj jednak wspomnieć, że dziecko, u którego podejrzewany jest taki problem, powinno zostać zbadane przez różnych specjalistów – konieczne jest bowiem wykluczenie innego niż nadwrażliwość dotykowa podłoża występujących dolegliwości. Wskazane jest w tym przypadku skonsultowanie się z neurologiem, ale i z psychiatrą dziecięcym. Bywa, że nadwrażliwość dotykowa stanowi jeden z przejawów całościowych zaburzeń rozwoju. Zdarza się również tak, że dziecku, u którego tak naprawdę występuje nadwrażliwość na dotyk, stawiane jest – niekoniecznie słusznie – rozpoznanie zaburzeń hiperkinetycznych. Czytaj też: ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej) - przyczyny, objawy, rozpoznanie i leczenie Dokładna diagnostyka jest więc tutaj kluczowa, ponieważ dopiero po rozpoznaniu konkretnego problemu możliwe jest zaproponowanie pacjentowi odpowiedniego leczenia. Nadwrażliwość dotykowa: leczenie Dzieci, u których stwierdzona zostanie nadwrażliwość dotykowa, powinny być kierowane do poradni psychologiczno-pedagogicznych. Mali pacjenci powinni trafiać pod opiekę terapeutów integracji sensorycznej, którzy dobiorą odpowiednie dla nich ćwiczenia. Ważne jest również i zachowanie rodziców – zaleca się im, aby stopniowo starali się zachęcać swoje pociechy do zabawy przedmiotami o różnej fakturze (należy to jednak czynić powoli i nigdy nie zmuszać dziecka do dotykania czegoś, co jest dla niego po prostu nieprzyjemne). Dziecka nadwrażliwego na dotyk nie powinno się również dotykać bez uprzedzenia – najkorzystniejszą sytuacją jest ta, gdzie chwilę przed otrzymuje ono sygnał, że będzie miało wycieraną twarz czy zakładane jakieś ubieranie (zwiększa to komfort dziecka i zmniejsza ryzyko wystąpienia odpowiedzi obronnej organizmu). Podkreślić warto tutaj również to, że tak jak w przebiegu nadwrażliwości dotykowej bardzo nieprzyjemne mogą być delikatne bodźce, tak już bardziej intensywne doznania bywają lepiej tolerowane – jako przykład można tutaj podać sytuację, gdzie delikatny dotyk jest dla dziecka nieprzyjemny, silniejsze zaś przytulenie może nie prowadzić już natomiast do żadnego dyskomfortu. Przeczytaj także: Zaburzenia czucia - przyczyny, objawy, leczenie Niedoczulica – gdy ogień nie parzy Absolwent kierunku lekarskiego na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. Wielbiciel polskiego morza (najchętniej przechadzający się jego brzegiem ze słuchawkami w uszach), kotów oraz książek. W pracy z pacjentami skupiający się na tym, aby przede wszystkim zawsze ich wysłuchać i poświęcić im tyle czasu, ile potrzebują.Zawieszka dla Psa Grawer na Allegro.pl - Zróżnicowany zbiór ofert, najlepsze ceny i promocje. Wejdź i znajdź to, czego szukasz!Wiek, brak ruchu, otyłość lub złe odżywianie to tylko niektóre z przyczyn, które prowadzić mogą do problemów z kości i stawami naszych czworonogów. Oczywiście, chcielibyśmy, aby nasze zwierzę nigdy się nie zestarzało. Wiemy też, że niestety jest to niemożliwe. Nie możemy poradzić nic na naturalny porządek na świecie, jednak czy możemy coś zrobić, żeby odłożyć na później problemy zdrowotne i śmierć psa? Kości i stawy wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Dowiedz się, jak postępować należycie. Kości i stawy psa – dlaczego warto o nie dbać?Zwierzęta, zupełnie tak jak my starzeją się i miewają pewne problemy związane ze sowim wiekiem. Ciało i organizm ulegają transformacji i wymagają większej i stawy psa także jej wymagają. Niezwykle ważne jest, aby pozostały silne i zdrowe nawet w podeszłym wieku. Dlaczego? Odpowiedź jest bardzo i stawy psów zużywają się, ocierając się o siebie nawzajem. Nie zapominajmy, że prowadzi to do poważnych konsekwencji dla naszego psa. Nasze zwierzę może odczuwać silny ból i dyskomfort. Nie wspominając o problemach z chodzeniem, zabawą i wieloma innymi codziennymi elementami życia Twojego pupila. Zakłóci to jego równowagę, harmonię i relacje z innymi dla psaKażdy z elementów naszego ciała jest niezbędną składniową, która pozwala nam należycie funkcjonować. To samo tyczy się oczywiście organizmów zwierząt. Szacuje się, że zapalenie stawów dotyka średnio 1/5 psów przynajmniej raz w życiu. Co więcej, choroba rozwija się zazwyczaj u psów źle odżywianych lub przetrzymywanych w złych warunkach. Co ważne, może wystąpić też u zadbanych psów, w wyniku spadku ich odporności, bądź też uwarunkowań innych zagrożeń w tym aspekcie należy chociażby: dysplazja stawu biodrowego psa. Wskazuje na rozluźnione struktury otaczające staw biodrowy, co prowadzi do przesunięcia głowy kości udowej w panewce i stawy odgrywają ogromną rolę w codziennym życiu Twojego pupila. Czy jest coś, co możemy zrobić aby pozostały silne i zdrowe?Jak dbać o kości i stawy psa?Wiedząc już, jak ważne jest utrzymanie kości i stawów psa w doskonałej kondycji, czas poznać najważniejsze wskazówki, które pozwolą nam utrzymać zdrowie poniżej rady, warto zapamiętać i wprowadzić w życie. Pamiętaj też, że rasy psów olbrzymich i dużych często znacznie narażone są na dziedziczne schorzenia. Dlatego ważne jest, żeby już od szczeniaka o nie dbać. Odpowiednia waga psa. Otyłość jest jednym z głównych powodów osłabienia kości i stawów. Najlepszym sposoby, aby tego uniknąć będzie oczywiście kontrola diety i zbilansowanie ilości posiłków. Nie pozwalajmy psom objadać się ponad ich predyspozycje. Kup wysokiej jakości żywność. Chociaż na rynku istnieje szeroka gama produktów spożywczych dla naszych psów, kupno najtańszych nie jest najlepszym pomysłem. Wysokiej jakości karma jest przygotowana tak, aby w dłuższej perspektywie dbać o zdrowie naszego psa, w tym jego kości i stawy. Wybierz dietę BARF. Jeśli uważasz, że sztuczne, gotowe pokarmy nie są dobrym rozwiązaniem, proponujemy wybór diety BARF. Niesie ona ze sobą wiele korzyści. Oparta o naturalne produkty pozwoli wzmocnić kości i stawy Twojego psa. Aktywność fizyczna. Ćwiczenia i ruch są niezbędne, aby zapewnić czworonogom zdrowe kości i stawy. Krótkie spacery trzy razy w ciągu dnia nie są jednak wystarczające. Potrzebujemy konkretnej aktywności, codziennych dawek ćwiczeń. Siedzący tryb życia psa jest jego największym wrogiem, prowadząc do otyłości i zanikania stawów. Nie zapominaj o tym. Suplementy diety. W sklepach zoologicznych i w gabinetach weterynaryjnych znajduje się szeroka gama suplementów do pielęgnacji kości i stawów naszych psów. Wybór ich i dawkowanie zawsze konsultuj jednak z lekarzem weterynarii. Podpowie Ci, które z nich i w jakich ilościach pozytywnie przysłużą się zdrowiu psa. Mogą stanowić doskonałe uzupełnienie diety i codzienności. Aplikację tych suplementów zazwyczaj rozpoczyna się między 5 a 7 rokiem życia. Dzięki temu na starość pies może być pełen siły i widzisz, wkładając odrobinę wysiłku możemy osiągnąć wiele wspaniałych efektów i utrzymać zdrowie naszego pupila. Opieka nad nim jest naszym obowiązkiem i nie powinna przyjść zbyt nie zaczniemy od początku dbać o jego zdrowie, kości i stawy – istnieje duże prawdopodobieństwo schorzeń i nieprawidłowości w przyszłości. Jeśli nie chcesz, aby Twój pies cierpiał na starość – zapobiegaj i pamiętaj o wskazanych wyżej że jak zwykle kluczowym elementem jest dieta. Dlatego pokarm podawane psu musi być odpowiednio dopasowany oraz zawierać elementy pielęgnujące stawy i kości zastanawiasz się, jakie są pierwsze oznaki problemów ze stawami i kośćmi? Możesz zauważyć trudności ze wstawaniem, chwilowe odrętwienie jednej lub dwóch łap po dłuższym leżeniu, czy sztywne poruszanie się psa i kulawiznę. Ponadto na problemy wskazywać może zmniejszona aktywność fizyczna, czy choćby pokładanie się lub przysiadanie podczas spacerów. Niektóre psy reagują też strachem przed wejściem na schody, czy wskakiwaniem na kanapę. Każde zwierzę ma swoje indywidualne potrzeby którym należy sprostać. Istnieją specjalne karmy, skoncentrowane na kościach i zdrowiu stawów. Są one nieco droższe, ale na dłuższą metę pozwalają zaoszczędzić psu bólu, a nam drogich zabiegów może Cię zainteresować ... Kość do żucia z dodatkiem żwaczy wołowych dla psów John Dog. Naturalny smakołyk dla psa, który zajmie Twojemu psu dłuższą chwilę. Oceniony 5.00 na 5 na podstawie ocen klientów. Sprawdź opinie o produkcie Oceń produkt. Rozmiar: 12 cm. 9,90 zł. - +. Dodaj do koszyka. Rozmiar: 17 cm.
wystająca kość na głowie psa
